Auteursarchief: edith klinkhamer

Dag van de architectuur / Day of architecture

Posted on by
6

Architectuur onder de aandacht brengen van een zo groot mogelijk publiek..
Dat is het doel van de “dag van de architectuur” die elk jaar in het laatste weekend van juni georganiseerd wordt door de Bond van Nederlandse Architecten.
Er zijn rondleidingen, wandelingen, fietstochten enz. Het programma is te vinden
op Dag van de architectuur.

Bringing architecture to the attention of a public at large.
That’s the goal of the “Day of Architecture”, organized every year in the last weekend of June by the Royal Institute of Dutch Architects.There are guided tours, walks, bicycle rides (of course – we’re Dutch…),etc.

Firma Kwakkel Apeldoorn

Kijken naar een mooi of bijzonder gebouw of bouwwerk, ervan genieten …
Of je verbazen…

Looking at a beautiful or unusual building or structure, enjoying it..
or being surprised..

Lissabon vanaf de Elevador Santa Justa/ Lisbon: sight from Elevador Santa Justa

Architectuur is ongelooflijk boeiend, vind ik. Telkens weer gaat het om visies, ideeën, die heel concreet vorm krijgen. Een gebouw is niet zomaar een gebouw. Het weerspiegelt de geschiedenis en de geest van de tijd.
Om maar even op mijn eigen vakgebied te blijven: toen in 1848 er vrijheid van godsdienst kwam in Nederland en de katholieken weer kerken konden bouwen, werd er teruggegrepen naar de gothiek,als tijd en bouwstijl waarin de katholieke kerk dominant was. Katholieke kerken uit die tijd zijn vrijwel allemaal neo-gothische kerken. We zijn er weer…en hoe..lijken die kerken te zeggen…

Gouda: the mosque is mirroring the church/ de moskee weerspiegelt de kerk

Architecture is incredibly fascinating. Every time it’s about visions,ideas getting a concrete shape. A building isn’t just a building. It reflects the history and the spirit of the time.
An example: In 1848 the Constitution of the Netherlands was changed. Since that year there’s freedom of religion. The Catholics could build churches again. One went back to the Gothic, as an age and architectural style of a dominant Catholicism. Catholic churches built in that time are almost all neo-gothic. They seem to say: we’re back..and how!

fa Kwakkel Apeldoorn. Gebouwd als showroom voor een bouwmaterialenhandel. Built as showroom for a supplier of building materials.Architect: Wiel Arets

Meer foto’s van het gebouw van Kwakkel, ontworpen door Wiel Arets

More photo’s of the Kwakkel building, designed by Wiel Arets

Kijkend naar hedendaagse architectuur… het is boeiend om te zien hoe de ideeën van een architect en de visie en eisen van een opdrachtgever vorm krijgen in een heel concreet gebouw. Op dit blog heb ik daar iets overgeschreven bij de verhalen over het Deventer Ziekenhuis. En indirect in het verhaal over de Politieacademie.
Maar dat ben ik… en mijn belangstelling voor de interpretatie en vertaling van visies heeft natuurlijk ook met mijn oorspronkelijke vak te maken. ( voor wie het interesseert: het gaat dan om hermeneutiek)

Het gewoon maar kijken en genieten blijft toch het belangrijkste!

Lissabon/ Lisbon: expo quarter

Looking at contemporary architecture: … it is fascinating to see how the ideas of an architect and the vision and requirements of a client take shape in a very concrete building. On this blog I have written something about it in the posts about the Deventer Hospital. And indirectly in the post about the Police Academy.
That’s me.. and I think my interest in the interpretation and translation of vision has also to do with my original field of study. (For those who are interested: this has to do with hermeneutics)

Just watching and enjoying is still the most important!

Walterboscomplex – Belastingdienst – IRS Apeldoorn

Architectuur fotograferen is iets wat ik steeds leuker en boeiender begin te vinden. Lijnen, patronen,vormen en licht…en ..wat voor invalshoek kies je? Kijk niet gek op als je mij liggend op de grond onderaan een van de gebouwen van de Belastingdienst hier in Apeldoorn vindt…

Architectural photography is something I do love more and more. Lines, patterns, shapes and light … and .. what angle do you choose? Don’t be surprised if you find me lying on the ground underneath one of the IRS-buildings here in Apeldoorn …

Walterboschcomplex- Belastingdienst- IRS – Apeldoorn

De twee nieuwe torens van het Walterboschcomplex zijn ontworpen door Chris de Weijer van DP6 Architectuurstudio. meer op Flickr..
The two new towers of Walterboschcomplex are designed by architect Chris de Weijer, DP6 Architectuurstudio more on Flickr

Walterboschcomplex- Belastingdienst- IRS – Apeldoorn

Lissabon/ Lisbon:

De Santa Justa lift (1902) verbindt de laaggelegen wijk Baxia met het hoger gelegen Carmoplein.
The Santa Justa elevator (1902) connects the lower streets of Baxia with the higher Largo di Carmo.
De lift is ontworpen  door/ the elevator is designed by Raul Mesnier de Ponsard.
Een leerling/ an apprentice of Gustave Eiffel!

Elevador Santa Justa

In 1998 werd in Lissabon de Wereldtentoonstelling gehouden. Er werd een nieuw station gebouwd: het Garo do Oriente, ontworpen door de Spaanse architect Santiago Calatrava.
In 1998 the World Expo was held in Lisbon. A new “multi modal terminal” was built: Garo do Oriente, designed by the Spanish architect Santiago Calatrava.

detail Garo do Oriente

De wijk werd in stijl verder gebouwd.
Een woontoren uit 2000, ontworpen door José Quintela:
After the Expo, buildings got a new destination and new buildings were built in a style according to the quarter. This is a appartmentbuilding from 2000, designed by José Quintela.

meer Lissabon

more Lissabon

Dit waren zomaar wat foto’s uit mijn archief. Wie denkt dat je alleen met een dure spiegelreflex mooie foto’s kan maken: de foto’s in Lissabon zijn allemaal genomen met een compactcamera, de Fujifilm Finepix F30, omdat ik die dure spiegelreflex niet mee  durfde te nemen naar de stad:)

These were just a few archive photos. Who supposes you can only make nice photos with an expensive DSLR: the photos in Lisabon are all taken with a compactcamera, the Fujifilm Finepix F30, cause I was a bit afraid to bring my expensive DSLR into the big city:)

Nederland kleurt oranje…. the Netherlands is turning orange…

Posted on by
3

Europese kampioenschappen voetbal 2012( in Polen-Oekraine)
European Championship Football 2012 (in Poland and Ukraine)

Nederland heeft de eerste wedstrijd tegen Denemarken verloren. Wie had dat kunnen denken?
De hoop is nog niet verloren. Ook in 1988 verloor Nederland zijn eerste wedstrijd, tegen de Sovjet-Unie. Later, in de finale, stond Nederland weer tegen de Sovjet-Unie in het veld. En won. Europees kampioen!

The Dutch team lost their first match against the Danish team. Something nobody expected.
Anyway, hope is not lost. In 1988 the Dutch lost their first match against the Sovjet-Union. Later on, in the final match, the Dutch had to play again against the Sovjet-Union. They won. They became European Champion 1988.

De afgelopen weken is Nederland oranje gekleurd. Reden om de camera mee te nemen  stad in…
Hoe lang alles oranje zal blijven? Tot en met woensdag als Nederland tegen Duitsland voetbalt? Of toch nog langer…..

In the past weeks the Netherlands has turned  orange. Reason enough to take my camera with me into town…
How long will everything be orange? Up till wednesday when the Netherlands have to play against Germany? Or longer….

Nederland is een nuchter land. Maar wanneer het om voetbal gaat lopen de emoties hoog op.
We kennen ook nauwelijks nationalisme. “God, Nederland en Oranje” goldt nooit voor het hele land.Het was wat de protestanten ( m.n. de Hervormden) bondt. De anderen,of het nu katholieken, joden en later ook gereformeerden en socialisten waren, hoorden er eigenlijk niet bij. Zij maakten hun eigen emancipatieproces door ( de verzuiling) en waren eerder gericht op de eigen kring dan op de natie. De Tweede Wereldoorlog en de jaren die volgden maakten daar een einde aan. Maar een nationaal gevoel kent Nederland nog steeds niet…
Behalve als het om voetbal gaat?
Oranje werd van de naam van ons koningshuis ook tot naam van het Nederlands elftal….

The Netherlands is a rather sober country. But when it comes to football emotions are rising high.
We hardly know nationalism. History tells us why. “God, the Netherlands and Orange (the name of our royal family)” didn’t concern the whole nation. It was what the Protestants ( the Hervormde Kerk in particular) bound. The others, whether they were catholics, jews, and later on also the little reformed churches and the socialists, didn’t actually belong to “the nation”. They had to fullfill their own process of emancipation ( de verzuiling) and were more directed on their own circle than on the nation as a unity. WWII and the years that followed brought that to a end.
But still the Netherlands doesn’t know a national feeling….
Except when it comes to football!!!
Oranje ( Orange) as the name of our royal family also became the name of our national team…..

En ik dan?
Ik volg de Nederlandse voetbalcompetitie nauwelijks…
Maar nu….
Vanmorgen vroeg stuurde ik een mail naar een Duitse penpal om haar te feliciteren met de overwinning van gisteren. We kijken beide uit naar de wedstrijd van woensdag.
Oranjekoorts is besmettelijk!!

And what about me?
I hardly follow the Dutch football competition…
But now…
Early this morning I sent an email to a German penpal to congratulate her with yesterday’s win. We’re both looking forward to wednesday’s match..
Orangefever is catching!

Reader Appreciation Award from Shelly

Posted on by
2

Shelly nomineerde mijn blog voor de Reader Appreciation Award.
En daar ben ik blij mee. Ze schrijft daarover op haar blog:  a friend from the Netherlands who takes beautiful photos which make me want to go visit.  She helps me to see the world around me in a different way.
Ik lees haar blog onbeingmindful al een maand of negen. Ze schrijft over haar dagelijks leven, haar omgaan met haar bipolaire stoornis, het weer oppakken van haar studie om zelf therapeut te worden. Ze heeft het talent om te verwoorden wat ze meemaakt en daar diepgang aan te geven.

Shelly nominated my blog for the Reader Appreciation Award. She writes about it:  a friend from the Netherlands who takes beautiful photos which make me want to go visit.  She helps me to see the world around me in a different way.
I read her blog onbeingmindful for about nine months. She writes about her daily life, her coping with bipolar II, her going back to grad school again to become a therapist herself. She has the gift to give words to what she’s been through, and to give depth to it.

There are some “rules” when you receive this award:

Include the award logo somewhere in your blog
Answer 10 questions below, for fun if you want to. I won’t do it… it’ll make this blog too long.
Nominate 10 to 12 blogs you enjoy. Or you pick the number.
Pay the love forward: Provide your nominee’s link in your post and comment on their blog to let them know they’ve been included and invited to participate.
Pay the love back with gratitude and a link to the blogger(s) who nominated you.

Vertaald:
Neem het award logo ergens op in je blog
Beantwoord 10 vragen  voor de lol, als je wilt… doe ik niet. mijn blog is zo al lang genoeg….
Nomineer 10 tot 12 blogs. Of het aantal dat je wilt.
Neem de link naar het blog van je genomineerde op in je post en laat hem of haar op hun blog weten  dat ze genomineerd zijn en uitgenodigd om mee te doen.
Link naar de bloggers die je hebben genomineerd.

Bijna een jaar geleden, in augustus 2011, begon ik met dit blog. Elke week een post over iets dat ik had gezien, waar ik over na had gedacht, wat ik wilde delen in foto’s en gedachten. Twintig mensen hebben een abonnement, 81 kunnen het volgen via Facebook. Daarnaast zijn er veel mensen die via een zoekmachine op mijn blog terecht komen.  Deventer Ziekenhuis en Dimence scoren daarbij hoog. En mijn eigen naam:) Een nieuwe stroom van bezoekers kwam vanaf oktober via Postcrossing. De reacties van die bezoekers vind ik dan een paar weken later op een ansichtkaart! Zo zijn er bezoekers uit 35 landen. Nederland en de Verenigde Staten gaan aan top. België, Duitsland, Rusland en Polen volgen daarna. Ook Finland, Oekraine, China, Korea, Oostenrijk, Taiwan, Canada, Wit-Rusland, Engeland, Spanje, Italië, Frankrijk, Japan, Turkije, Hongkong, Australië, Zweden en Tsjechië staan meer dan een keer op de lijst…

Almost a year ago, in August 2011, I started blogging. Every week a post about something I saw, something I thought about, and wanted to share in photos and thoughts. Twenty people have subscribed, 81 can follow the blog through Facebook. Apart from them there are a lot people who find my blog by a search engine. Deventer Hospital and Dimence are popular search terms. And my own name:)
A new stream of visitors came by Postcrossing. Their comments I find a few weeks later on a postcard!
Visitors come from several countries: from the Netherlands and the USA the most. On a short distance Belgium, Germany, Russia and Poland. Finland, Ukraine, China, Korea, Austria, Taiwan, Canada, Belarus, the UK, Spain, Italy, France, Japan, Turkey, Hongkong, Australia, Sweden and the Chez Republic are more than once in the statistics.

Hangzhou, photo made by a postcrosser from China

Bloggen opende een nieuwe wereld!
En niet alleen mijn eigen blog. Ook de blogs van anderen.

Blogging opens a new world!
And not only my own blog. Also the blogs of other people.

Mijn nominaties voor de Reader Appreciation Award:
My nominations:

White Bouqet © Barb Kellogg

A flick of light, adventures in photography by Barb Kellogg.
I follow her for three years now, I think. Barb’s photos are really inspiring. She writes: “A flick of light is all I need to capture a moment. It’s here that I share some of those moments with you!” Barb is one of the people who inspired me to start my own blog!

Ik volg haar nu ongeveer drie jaar . Barb’s foto’s zijn inspirerend! Zij is ook een van de mensen die me heeft geinspireerd om zelf aan een blog te beginnen.

Kaart die ik van Susu kreeg via Postcrossing

Susu’s postcards: Susu woont in Ontario, Canada en is lid van Postcrossing.
Op haar blog laat ze zien welke kaarten ze heeft ontvangen en vertelt  daar iets bij.
Susu’s living in Ontario, Canada. She’s a member of Postcrossing. On her blog she shows the postcards she received and tells something interesting about them.
She says her blog is “a place to show and share the pieces of happiness that come into my mailbox”.

Silent-Snail, Germany

Silent Snail:  Blog by a Vietnamese young woman. She’s studying children’s literature and linguistics in Germany and makes amazing drawings.
Blog  van een jonge Vietnamese vrouw die in Duitsland kinderliteratuur en taalkunde studeert. Ze maakt prachtige tekeningen.

Een frisse blik in Zandvoort : een weekend Miksang / Seeing fresh in Zandvoort: a weekend Miksang

Posted on by
8

kleur- color

Fotografie is voor mij vooral zien.
Een nieuwe manier van kijken.
Onbevangen de wereld om me heen op me af laten komen
met aandacht voor de dingen zoals ze zijn,
kleuren, vormen, patronen.
Onbevangen – en tegelijkertijd kan ik niet anders dan mijn wereld laten zien.
Wat ik zie, wat me raakt, wat me boeit.
Een foto is ook een reflectie van mezelf!

Above all photography for me is seeing.
A new way of looking.
With an open mind to the world around me.
Paying attention to things as they are.
Open-minded, and at the same time I can only show you my world:
what I see, what moves me, what fascinates me.
A photo is a reflection of myself!

kleur – color

Deze woorden schreef ik in augustus 2011, toen ik dit blog begon.
Wie mij kent zal niet verbaasd zijn dat ik daarbij de verbinding maak met meditatie.
Fotograferen is een vorm van mediteren.

These words I wrote in August 2011, when I started this blog.
People who know me will not be surprised I make a connection to meditation.
Photography is a form of meditation.

kleur – color

Het afgelopen jaar ontdekte ik dat er contemplatieve fotografie bestaat: Miksang, dat in het Tibetaans “goed oog” betekent.
En dat er cursussen Miksang gegeven worden. Tijd om me in te schrijven voor een introductieweekend!

In the past year I found out that there’s something like contemplative photography: Miksang, a Tibetan word that translates as “good eye”. And I read about Miksang classes: time to sign up for an introduction weekend!

kleur – color

Zandvoort, het weekend van Pinksteren. Zon, wind, zee, strand en Miksang.
We zijn met zijn negenen. Een boeiende groep.
Helen neemt ons mee in de Miksang – principes.
Een open geest, zonder benoemen,oordelen, associaties.
We doen oefeningen, op een pleintje in de zon.
We gaan met de camera Zandvoort in.

De eerste dag staat “kleur”centraal.
Ga op weg en laat je stoppen door iets wat je ziet.
En dan niet meteen je toestel pakken en afdrukken.
Eerst kijken: wat heeft je gestopt? Wat hoort daarbij en wat niet?
Dan je camera pakken en afdrukken.

’s Middags bekijken en bespreken we elkaars foto’s.
Het is nog niet zo eenvoudig. Vooral het heel precies kijken. Op mijn foto’s is nog al eens wat te zien wat er eigenlijk niet bij hoort….
’s Avonds maak ik nog een wandeling door Zandvoort. Zonder camera. En ik zie kleur en kleur en kleur….

kleur – color

Zandvoort, the Pentecost weekend. Sun, wind, sea, beach and Miksang.
We are nine of us. A fascinating group.
Helen guides us through the Miksang principles.
An open mind, without concepts, labels and associations.
We practice, on a little square, in the sun.
We take our camera’s and go into Zandvoort.

The first day the theme is color.
Go and let you be stopped by something you see.
Don’t take your camera directly.
Look further: what stopped you? What’s included and what’s not?
Raise your camera and release the shutter.

In the afternoon we look at each other’s photo’s and discuss them.
It isn’t that easy… I made several photos with too much on it, things that are not included..
In the evening I make a little walk through Zandvoort.
Without camera.
And I see color, and color, and color….

patroon – pattern

Dag twee: patronen

patroon – pattern

The second day: patterns.

patroon – pattern

Dag drie: textuur.
Het wordt gemakkelijker. Je hoeft er niet naar te zoeken. Zelfs als ik het even niet kan laten om wat anders te doen – een aantal architectuurfoto’s maken van de nieuwe bibliotheek – komt de textuur als vanzelf op me af.

textuur – texture

The third day: texture….

It’s getting easier. You don’t have to look for texture…Even when I can’t resist the temptation to do “something else” – taking architectural pics of the new library- texture is coming to me..

textuur – texture

Miksang gaat niet over mooie foto’s maken.
Het gaat om weergeven wat je werkelijk ziet.
En wat kan er mooier zijn dan dat?

Miksang is not about taking beautiful photos.
It’s about expressing what you really see.
Isn’t there anything that can be more beautiful?

Meer foto’s op Flickr/ More photos on Flickr

Meer lezen over Miksang/ Read more about Miksang:
Miksang, de nederlandse website van Helen Vink ( also in English)
Miksang, the American website

Haagse architectuur / architecture in The Hague

Posted on by
4

Papaverhof

Omdat ik graag wat feedback wilde hebben op mijn architectuurfotografie ben ik twee middagen op stap geweest met Peter de Ruig, architectuurfotograaf in Den Haag.
Het was een leerzame en boeiende ervaring waarbij ik niet alleen veel van Peter leerde maar ook kennis maakte met stukjes Den Haag die ik – als geboren Hagenaar – niet kende. Ik ben dan ook al heel lang weg uit de stad.
De volledige serie foto’s kun je zien op Flickr

Two afternoons I had a photowalk with Peter de Ruig, architectural photographer in The Hague, because I wanted some feedback on my architectural photography.
It was a fascinating and informative experience.I learned a lot from Peter and I got to know places which I’d never seen, although I’m born in The Hague! I left the town years ago.
The complete series is on Flickr

Papaverhof

De Papaverhof is  een hof in de Bomen- en Bloemenbuurt. De huizen zijn gebouwd in 1921 naar een ontwerp van de Stijl-architect Jan Wils. Het is een rijksmonument dat wordt gerekend tot de honderd meest waardevolle monumenten van Nederland.  Als lid van de Stijl en bewonderaar van Frank Lloyd Wright werd Jan Wils  gezien als een van de modernste architecten.  De woningen mochten niet te veel kosten en er moest veel groen en bloemen in het buurtje aanwezig zijn.

Papaverhof

The Papaverhof is a neighborhood in the Bomen and Bloemenquarter. The houses are designed by Stijl-architect Jan Wils and built in 1921. It’s a national heritage site, seen as one of the hundred most precious heritage sites in the Netherlands. Being a member of the Stijl – Group ( neoplasticism –  members were e.g. Piet Mondriaan and Gerrit Rietveld) and admirer of Frank Lloyd Wright Jan Wils was considered to be one of the most modern architects.
The houses were built for the middle class. They had to be rather cheap.  Another condition: there had to be a lot of green and flowers in the little quarter.

Rudolf Steinerkliniek

in de kapel/ in the chapel

De Rudolf Steiner Kliniek is gebouwd in 1928. De architect  is Jan Buijs. Het is een voorbeeld van antroposofische of organische architectuur. Kenmerkend zijn de natuurlijke vormen, golvende lijnen en de weinige rechte hoeken. De kliniek staat op de top van een duin, op de grens met Scheveningen. Binnen zijn de kleuren belangrijk. Volgens de antroposofie hebben deze een heilzame werking. De kliniek is gebouwd als ziekenhuis, maar functioneert nu als verpleeghuis.

kleuren! colors!

regenpijp / rainpipe

The Rudolf Steiner Clinic is built in 1928. The architect is Jan Buijs. It’s an example of anthroposophical or organic architecture.  Characteristics of this style are natural shapes, waving lines and less right angles.  The clinic is situated  on the top of a dune. In the interior colors are important as a healing factor.  Built as a hospital, it’s a nursing home now.

Croissant en Bocht van Guinea

De Belg Charles vanden Hove is de architect van het in 1999 gebouwde complex bij het Huygenspark: de Croissant en de bocht van Guinea.  Hij heeft zich laten inspireren door de neo-classicistische bouw uit de 18e en 19e eeuw die in de omgeving aanwezig is.

Charles vanden Hove from Belgium is the architect of the housing  estate that’s built in 1999 near the Huygenspark: the Croissant and the Gulf of Guinea. The 18th and 19th century buildings in neoclassical style in the neighborhood inspired him.

Strijkijzer/ Flatiron building

Het Strijkijzer is gebouwd in 2007 en is 132 meter hoog. Het heeft 42 verdiepingen. Inspiratiebron is het Flatiron Building in New York.  Architect is Paul Bontenbal.  Het gebouw bevat 51 luxe appartementen,en 300 studio’s  voor jongerenhuisvesting. Op de 41e verdieping is een café en op de 42e verdieping een uitzichtspunt. Bij helder weer kun je de schepen op de Noordzee zien. Jammer genoeg was het wat heiig bij ons bezoek.

uitzicht vanaf het Strijkijzer/ view from the Strijkijzer

The Strijkijzer ( flatiron) is built in 2007 and has a height of 433 feet. It has 42 floors. Source of inspiration is the Flatiron Building in New York City. The architect is Paul Bontenbal.
The building contains 51 luxury flats and 300 studio flats for young people.  There’s a café on the 41th Floor and a panoramic terrace on the 42th Floor.  When the weather ’s clear one can see the ships on the North Sea. Unfortunately it was a bit hazy when we were there.

Croissant and Bocht van Guinea vanaf het Strijkijzer

Lente…… Spring….

Posted on by
9

De temperatuur blijft beneden normaal
het vriest af en toe zelfs  ’s nachts een beetje
en de regen valt met bakken uit de hemel …
en toch….
de natuur is volop in verandering

Temperatures are staying below normal
Sometimes it is freezing a bit at night
Some days it’s pourring
And still
Nature is changing abundantly

bamboo

Vandaag zomaar wat foto’s
uit de Levenstuinen in Teuge
gemaakt in de afgelopen maand
een bloeiende magnolia

Magnolia ( Lensbaby sweet 35 optic)

Today just some photos
taken in the Gardens of Life in Teuge
in the past month
a blooming Magnolia
a Rhododendron

Rhododendron

They’re already gone now

Rododendrons
Het is al weer voorbij

But every time there are new surprises
The colors of the fuchsia

fuchsia

maar er blijven elke keer genoeg nieuwe verrassingen
de kleuren van de fuchsia’s nemen hun plaats in

en er is steeds weer jong groen

young green leaves appear everywhere

meerkoet/ coot

De meerkoet, hier op haar nest, zwemt nu met haar jongen rond.
The coot, here on its nest, is now swimming around with her babies.

peacock

Sommige dingen veranderen niet
de pauw blijft pronken.

pauw/ peacock

And some things don’t change:
the peacock is still showing its beauty.

en de bel roept op tot aandacht en openheid
and the bell says: be open and mindful

Bevrijdingsdag Day of Liberation

Posted on by
7

Bevrijdingsdag

5 mei
we vieren de bevrijding van 5 mei 1945
we vieren vrijheid
we hopen op een wereld
” waar mensen waardig leven mogen
en elk zijn naam in vrede draagt.”

Day of liberation
May 5th
we celebrate  the liberation of May 5th 1945
we celebrate freedom
we hope for a world
“where people bear their names with honour,
where justice reigns and peace is born.”

bevrijdingsfeest / festival of liberation Beekbergen ( Apeldoorn) 2010

Het carillon

Ik zag de mensen in de straten,
hun armoe en hun grauw gezicht, –
toen streek er over de gelaten
een luisteren, een vleug van licht.

Want boven in de klokketoren
na ’t donker–bronzen urenslaan
ving, over heel de stad te horen,
de beiaardier te spelen aan.

Valerius : – een statig zingen
waarin de zware klok bewoog,
doorstrooid van lichter sprankelingen,
‘Wij slaan het oog tot U omhoog.’

En één tussen de naamloos velen,
gedrongen aan de huizenkant
stond ik te luist’ren naar dit spelen
dat zong van mijn geschonden land.

Dit sprakeloze samenkomen
en Hollands licht over de stad –
Nooit heb ik wat ons werd ontnomen
zo bitter, bitter liefgehad.

Oorlogsjaar 1941

Ida Gerhardt (1905 – 1997)

bevrijdingsfeest / liberationfestival Beekbergen 2010

The Carillon

I saw the people in the streets,
a poor and plodding, grey–faced sight –
but then a sudden listening
brushed over them, a hint of light.

From in the tower, where a dark
bronze bell had tolled the time of day,
the city filled with floating sounds
the carillonneur began to play.

Valerius – the heavy bell
sang out with solemn majesty
while brighter notes were sprinkled through:
‘We lift our eyes, O Lord, to Thee.’

And one among the nameless many,
I pressed against a house to stand
and listen to this carillon
that sang of my deep–wounded land.

This speechless gathering, the city,
the light of Holland spread above –
I never felt our loss so keenly,
or with such bitter, bitter love.

Anno Belli 1941

Translation: © Myra Scholz, 2011

Lied aan het licht

Licht dat ons aanstoot in de morgen,
voortijdig licht waarin wij staan
koud, een voor een, en ongeborgen,
licht overdek mij, vuur mij aan.
Dat ik niet uitval, dat wij allen
zo zwaar en droevig als wij zijn
niet uit elkaars genade vallen
en doelloos en onvindbaar zijn.

Licht, van mijn stad de stedehouder,
aanhoudend licht dat overwint.
Vaderlijk licht, steevaste schouder,
draag mij, ik ben jouw kijkend kind.
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen of
ergens al de wereld daagt
waar mensen waardig leven mogen
en elk zijn naam in vrede draagt.

Tekst: Huub Oosterhuis

Song of light

Light, gently touching in the morning,
untimely light in which we stand,
cold, each alone and without shelter,
light, cover me, your fire command.
Keep me from falling, may we never,
so sad and heavy as we are,
fall out of grace with one another,
aimless and lost for evermore.

Light, of my city guard and ruler,
light that prevails and shall endure.
Dear caring light and steadfast shoulder,
bear me, your watching child secure.
Light, child in me, see through my eyes if
somewhere, somehow, the world may dawn
where people bear their names with honour,
where justice reigns and peace is born.

Translation:Tony Barr and Antoine Oomen

ereveld / field of honour Loenen (Apeldoorn)

Een flirt in de Tuin van de Liefde — A flirt in the Garden of Love

Posted on by
5

Vrijdagmorgen in de levenstuinen in Teuge. Ik ben al een tijdje aan het fotograferen en wil even pauze houden. De tuin van de Liefde is een goede plek. Er staat een veranda die uitnodigt om te gaan zitten. Ik wil even lezen: The Practice of Contemplative Photography – Seeing the World with Fresh Eyes, van Andy Karr en Michael Wood. Een prima boek voor deze plek.
Ik krijg de kans niet… Net heb ik gelezen over het belang van “zien” – los van elke verbeelding, elke techniek, elk idee dat je in je hoofd hebt – of er stapt een pauw de tuin in.

A Fridaymorning in the Gardens of Life. I’ve been photographing for a while and want to have a break. The Garden of Love is a good place. There’s a veranda inviting you to sit down. I want to read a bit: The Practice of Contemplative Photography – Seeing the World with Fresh Eyes, by Andy Karr and Michael Wood. An excellent book to read here.
I don’t get the chance. I just read about the importance of “seeing” – apart from every imagination, every technique, every idea that could be in your mind – as a peacock walked into the garden.

Hij gaat voor me staan en zet zijn sleep wijd op.
Wat kan ik anders dan toch weer mijn camera pakken?
Hij draait zodat ik hem van alle kanten kan bekijken.
Hij laat me om hem heen lopen, heeft me in zijn ban.

He stands in front of me and fans his tail widely.
What else can I do than taking my camera again?
He is turning so I can have a look at him at all sides.
He makes me walk around him, I’m under his spell.

Achteraf lees ik dat dat nu precies het paringsritueel is dat mannetjespauwen aan het eind van de winter uitvoeren: “Als de haan zijn sleep opzet om een wijfje te veroveren zijn deze veren het duidelijkst te zien.. Als een wijfje interesse toont draait de haan zijn rug naar het vrouwtje toe zodat het vrouwtje om hem heen moet lopen om zijn prachtige veren nog te kunnen zien” (wikipedia).

Afterwards I read that it’s exactly the courtship dance  peacocks perform at the end of winter. “As the peacock fans its tail to capture a peahen these feathers are seen most clearly, If a peahen is interested the peacock turns its back to her so she has to walk around him to see his beautifull tail feathers  again. “( Dutch wikipedia)


En ja, hij heeft me veroverd…:)  En tegelijk heeft hij me laten zien wat Contemplative Photography op dat moment voor mij betekende. Op je af laten komen wat je ziet….. en dat vastleggen.

And yes, he captured me:)  At the same time he showed me what Contemplative Photography meant for me at that moment: to be open for what you see and record it.

Castle/ Kasteel het Oude Loo in Apeldoorn

Posted on by
3

Een toeristisch uitstapje dit keer…. in mijn eigen omgeving

This time a little tourist trip.. in my  own neighborhood

van deze foto heb ik een ansichtkaart laten maken
the photo I send as a postcard

Soms word je je door de ogen van buitenlanders weer bewust van de mooie dingen in je eigen omgeving. Van een foto die ik een paar jaar geleden maakte van het Oude Loo heb ik ansichtkaarten laten maken. Als mensen via Postcrossing vragen om een kaart met een kasteel of oude gebouwen, stuur ik die vaak. De reacties zijn enthousiast. Daarom ben ik maar eens in mijn verzameling foto’s gedoken van het Oude Loo en het park daar om heen.


Sometimes you become aware of the beautiful things in your own neighborhood through the eyes of foreigners. I let print a postcard of a photo of the little castle I took some years ago. When people on Postcrossing ask for a postcard with a castle or old buildings, I often send this one. The reactions are very enthusiastic. That’s why I went into my photo collection of the Oude Loo and the surrounding park.

reflectie in de gracht/ reflection in the moat

Kasteel het Oude Loo is een 15e eeuws jachtslot. In 1684 werd het gekocht door stadhouder Willem III ( de latere koning van Engeland). Sinds die tijd wordt het gebruikt door het Huis Oranje-Nassau, onze koninklijke familie. De staat is eigenaar, maar verhuurt het sinds 1970 aan de koningin. Zij gebruikt het kasteel als weekendhuis en gastenverblijf. Dat is ook de reden dat het kasteel niet open is voor het publiek. De tuinen en park worden elk jaar opengesteld in de maanden april en mei, wanneer de rododendrons en azalea’s bloeien. Dit jaar is het park toegankelijk van 7 april tot en met 10 juni.

Oude Loo Castle is a moated 15th century hunting lodge. It was bought in 1684 by Stadholder William III (later, King of England) . From that time onwards it is in use by the House of Orange- Nassau, the Dutch Royal Family. Nowadays the state is the owner. Since the 1970s the state has leased it to the queen, to use as a country retreat and guesthouse. That’s why the castle isn’t open to the public, but the gardens that surround it can be visited in April and May, the months when the rhododendrons and azaleas are in bloom. This year the park is open from April 7th till June 10th..

genomen met de Lensbaby Fisheye/ taken with the Lensbaby Fisheye

in het park  / in the park

bomen.....trees

Monument “het Apeldoornsche Bosch”

Posted on by
3

“My name is Janene . I live in Florida. I volunteer at the Florida Holocaust museum in my free time. I am looking for cards of Auschwitz-Birkenau or anything to do with holocaust history i.e. Museums, monuments..”

Al eerder heb ik verteld dat ik aan Postcrossing doe. Je krijgt een adres van zomaar iemand ergens in de wereld. Die stuur je een kaart. En je krijgt op jouw beurt een kaart terug, van heel iemand anders, uit een ander gedeelte van de wereld. Vaak hebben mensen voorkeuren voor het soort kaarten die ze graag willen ontvangen. Deze vraag van Janene vond ik wel heel bijzonder.

In a former post I told I’m a member of  Postcrossing. You get an address from someone somewhere in the world. You send a postcard. And for your part you reveive a postcard from someone else, from another part of the world. Often people have preferences about the kind of postcards they want to receive. Janene’s request was very special to me.

Het maakte me opnieuw bewust van de geschiedenis van het “Apeldoornse Bosch”. Een grote joodse inrichting voor psychiatrische patiënten en verstandelijk gehandicapten in Apeldoorn. Op 23 januari 1943 zijn alle 1200 patiënten en 50 personeelsleden met treinen rechtstreeks naar Auschwitz gedeporteerd. Niemand van hen is teruggekeerd.

Her request made me aware again of the history of the “Apeldoornsche Bosch”, a large Jewish institute for psychiatric and mentally deficient patients in Apeldoorn. On January 23th 1943 all 1200 patients and 50 staff members were deported by train directly to Auschwitz. Nobody has returned.

In het Prinsenpark in Apeldoorn staat een moment om hen te gedenken.
De datum,  een Jodenster, een zwart kruis ( embleem van verpleegkundigen in de psychiatrie), en tekstregels uit het gedicht van Ida Gerhardt “het Carillon”:

Nooit heb ik wat ons werd ontnomen
zo bitter, bitter liefgehad.

A monument to remember them is situated In the Prinsenpark in Apeldoorn .
The date, the Jewish Star, a black cross ( emblem of nurses in psychiatry) and a part of a poem by Ida Gerhardt, written during WWII.
In translation:

I never felt our loss so keenly,
or with such bitter, bitter love.
( translation: Myra Scholz)

Elk jaar rond 21 januari is er een herdenkingsbijeenkomst bij het monument.
Every year around January 21th there’s a memorial service at the monument.

Voor zover ik weet bestaan er geen kaarten van het monument.
Daarom heb ik een foto gemaakt en die naar Janene gestuurd.

As far as I know the’re no postcards of the monument. That’s why I took a photo of the monument and sent it to Janene.

Update

Maandag 21 januari 2013:

Pas nu zijn de namen van alle omgekomen patiënten en verpleegsters van het Apeldoornse Bosch bekend geworden.  Het zijn er 1069. Allen zijn op 25 januari 1943 in Auschwitz vermoord, direct bij aankomst. Ze zijn in kuilen gegooid en verbrand.
De namen worden vandaag voorgelezen in de Prinsenhofschool in Apeldoorn.
De namen worden ook toegevoegd aan de lijst met namen in Yad Vashem, in Jeruzalem.

Monday, January 21th, 2013
Only now the names of all the deceased patients and nurses of the “Apeldoornsche Bosch” are be made known. They are 1069. All of them are murdered in Auschwitz, on January 25th 1943, immediately after they arrived. They were thrown in holes and burnt.
Today their names are read aloud in the Prinsenhofschool in Apeldoorn.
The names are also added on the list of names in Yad Vashem, Jerusalem.

De patiënten van het Apeldoornse Bosch waren niet de enige mensen met een verstandelijke of psychiatrische handicap die door de Nazi’s vermoord zijn.
zie ook: www.gedenkstaette-grafeneck.de

The patients of the Apeldoornsche Bosch were not the only mentally disabled persons who are killed by the Nazi’s. See also: Gedenkplaats Grafeneck: http://www.gedenkstaette-grafeneck.de/