Een flirt in de Tuin van de Liefde — A flirt in the Garden of Love

Vrijdagmorgen in de levenstuinen in Teuge. Ik ben al een tijdje aan het fotograferen en wil even pauze houden. De tuin van de Liefde is een goede plek. Er staat een veranda die uitnodigt om te gaan zitten. Ik wil even lezen: The Practice of Contemplative Photography – Seeing the World with Fresh Eyes, van Andy Karr en Michael Wood. Een prima boek voor deze plek.
Ik krijg de kans niet… Net heb ik gelezen over het belang van “zien” – los van elke verbeelding, elke techniek, elk idee dat je in je hoofd hebt – of er stapt een pauw de tuin in.

A Fridaymorning in the Gardens of Life. I’ve been photographing for a while and want to have a break. The Garden of Love is a good place. There’s a veranda inviting you to sit down. I want to read a bit: The Practice of Contemplative Photography – Seeing the World with Fresh Eyes, by Andy Karr and Michael Wood. An excellent book to read here.
I don’t get the chance. I just read about the importance of “seeing” – apart from every imagination, every technique, every idea that could be in your mind – as a peacock walked into the garden.

Hij gaat voor me staan en zet zijn sleep wijd op.
Wat kan ik anders dan toch weer mijn camera pakken?
Hij draait zodat ik hem van alle kanten kan bekijken.
Hij laat me om hem heen lopen, heeft me in zijn ban.

He stands in front of me and fans his tail widely.
What else can I do than taking my camera again?
He is turning so I can have a look at him at all sides.
He makes me walk around him, I’m under his spell.

Achteraf lees ik dat dat nu precies het paringsritueel is dat mannetjespauwen aan het eind van de winter uitvoeren: “Als de haan zijn sleep opzet om een wijfje te veroveren zijn deze veren het duidelijkst te zien.. Als een wijfje interesse toont draait de haan zijn rug naar het vrouwtje toe zodat het vrouwtje om hem heen moet lopen om zijn prachtige veren nog te kunnen zien” (wikipedia).

Afterwards I read that it’s exactly the courtship dance  peacocks perform at the end of winter. “As the peacock fans its tail to capture a peahen these feathers are seen most clearly, If a peahen is interested the peacock turns its back to her so she has to walk around him to see his beautifull tail feathers  again. “( Dutch wikipedia)


En ja, hij heeft me veroverd…:)  En tegelijk heeft hij me laten zien wat Contemplative Photography op dat moment voor mij betekende. Op je af laten komen wat je ziet….. en dat vastleggen.

And yes, he captured me:)  At the same time he showed me what Contemplative Photography meant for me at that moment: to be open for what you see and record it.

Castle/ Kasteel het Oude Loo in Apeldoorn

Een toeristisch uitstapje dit keer…. in mijn eigen omgeving

This time a little tourist trip.. in my  own neighborhood

van deze foto heb ik een ansichtkaart laten maken
the photo I send as a postcard

Soms word je je door de ogen van buitenlanders weer bewust van de mooie dingen in je eigen omgeving. Van een foto die ik een paar jaar geleden maakte van het Oude Loo heb ik ansichtkaarten laten maken. Als mensen via Postcrossing vragen om een kaart met een kasteel of oude gebouwen, stuur ik die vaak. De reacties zijn enthousiast. Daarom ben ik maar eens in mijn verzameling foto’s gedoken van het Oude Loo en het park daar om heen.


Sometimes you become aware of the beautiful things in your own neighborhood through the eyes of foreigners. I let print a postcard of a photo of the little castle I took some years ago. When people on Postcrossing ask for a postcard with a castle or old buildings, I often send this one. The reactions are very enthusiastic. That’s why I went into my photo collection of the Oude Loo and the surrounding park.

reflectie in de gracht/ reflection in the moat

Kasteel het Oude Loo is een 15e eeuws jachtslot. In 1684 werd het gekocht door stadhouder Willem III ( de latere koning van Engeland). Sinds die tijd wordt het gebruikt door het Huis Oranje-Nassau, onze koninklijke familie. De staat is eigenaar, maar verhuurt het sinds 1970 aan de koningin. Zij gebruikt het kasteel als weekendhuis en gastenverblijf. Dat is ook de reden dat het kasteel niet open is voor het publiek. De tuinen en park worden elk jaar opengesteld in de maanden april en mei, wanneer de rododendrons en azalea’s bloeien. Dit jaar is het park toegankelijk van 7 april tot en met 10 juni.

Oude Loo Castle is a moated 15th century hunting lodge. It was bought in 1684 by Stadholder William III (later, King of England) . From that time onwards it is in use by the House of Orange- Nassau, the Dutch Royal Family. Nowadays the state is the owner. Since the 1970s the state has leased it to the queen, to use as a country retreat and guesthouse. That’s why the castle isn’t open to the public, but the gardens that surround it can be visited in April and May, the months when the rhododendrons and azaleas are in bloom. This year the park is open from April 7th till June 10th..

genomen met de Lensbaby Fisheye/ taken with the Lensbaby Fisheye

in het park  / in the park

bomen.....trees

Monument “het Apeldoornsche Bosch”

“My name is Janene . I live in Florida. I volunteer at the Florida Holocaust museum in my free time. I am looking for cards of Auschwitz-Birkenau or anything to do with holocaust history i.e. Museums, monuments..”

Al eerder heb ik verteld dat ik aan Postcrossing doe. Je krijgt een adres van zomaar iemand ergens in de wereld. Die stuur je een kaart. En je krijgt op jouw beurt een kaart terug, van heel iemand anders, uit een ander gedeelte van de wereld. Vaak hebben mensen voorkeuren voor het soort kaarten die ze graag willen ontvangen. Deze vraag van Janene vond ik wel heel bijzonder.

In a former post I told I’m a member of  Postcrossing. You get an address from someone somewhere in the world. You send a postcard. And for your part you reveive a postcard from someone else, from another part of the world. Often people have preferences about the kind of postcards they want to receive. Janene’s request was very special to me.

Het maakte me opnieuw bewust van de geschiedenis van het “Apeldoornse Bosch”. Een grote joodse inrichting voor psychiatrische patiënten en verstandelijk gehandicapten in Apeldoorn. Op 23 januari 1943 zijn alle 1200 patiënten en 50 personeelsleden met treinen rechtstreeks naar Auschwitz gedeporteerd. Niemand van hen is teruggekeerd.

Her request made me aware again of the history of the “Apeldoornsche Bosch”, a large Jewish institute for psychiatric and mentally deficient patients in Apeldoorn. On January 23th 1943 all 1200 patients and 50 staff members were deported by train directly to Auschwitz. Nobody has returned.

In het Prinsenpark in Apeldoorn staat een moment om hen te gedenken.
De datum,  een Jodenster, een zwart kruis ( embleem van verpleegkundigen in de psychiatrie), en tekstregels uit het gedicht van Ida Gerhardt “het Carillon”:

Nooit heb ik wat ons werd ontnomen
zo bitter, bitter liefgehad.

A monument to remember them is situated In the Prinsenpark in Apeldoorn .
The date, the Jewish Star, a black cross ( emblem of nurses in psychiatry) and a part of a poem by Ida Gerhardt, written during WWII.
In translation:

I never felt our loss so keenly,
or with such bitter, bitter love.
( translation: Myra Scholz)

Elk jaar rond 21 januari is er een herdenkingsbijeenkomst bij het monument.
Every year around January 21th there’s a memorial service at the monument.

Voor zover ik weet bestaan er geen kaarten van het monument.
Daarom heb ik een foto gemaakt en die naar Janene gestuurd.

As far as I know the’re no postcards of the monument. That’s why I took a photo of the monument and sent it to Janene.

Update

Maandag 21 januari 2013:

Pas nu zijn de namen van alle omgekomen patiënten en verpleegsters van het Apeldoornse Bosch bekend geworden.  Het zijn er 1069. Allen zijn op 25 januari 1943 in Auschwitz vermoord, direct bij aankomst. Ze zijn in kuilen gegooid en verbrand.
De namen worden vandaag voorgelezen in de Prinsenhofschool in Apeldoorn.
De namen worden ook toegevoegd aan de lijst met namen in Yad Vashem, in Jeruzalem.

Monday, January 21th, 2013
Only now the names of all the deceased patients and nurses of the “Apeldoornsche Bosch” are be made known. They are 1069. All of them are murdered in Auschwitz, on January 25th 1943, immediately after they arrived. They were thrown in holes and burnt.
Today their names are read aloud in the Prinsenhofschool in Apeldoorn.
The names are also added on the list of names in Yad Vashem, Jerusalem.

De patiënten van het Apeldoornse Bosch waren niet de enige mensen met een verstandelijke of psychiatrische handicap die door de Nazi’s vermoord zijn.
zie ook: www.gedenkstaette-grafeneck.de

The patients of the Apeldoornsche Bosch were not the only mentally disabled persons who are killed by the Nazi’s. See also: Gedenkplaats Grafeneck: http://www.gedenkstaette-grafeneck.de/

De lente komt niet in één dag/ Spring doesn’t come in one day…

Hortensia - dode bladeren - dead leaves

Uren kan ik kijken naar de dode blaadjes van een Hortensia.
Zo ragfijn, zo teruggebracht naar pure vormen
I can look for hours at the dead leaves of a Hortensia.
So subtle, so reduced to pure forms.

Hortensia - with the Lensbaby sweet 35

Het is lente, maar de Hortensia moet haar winterkleed nog verliezen.
It’s Spring, but the Hortensia  has still to release it’s old leaves.

De  overgang van de seizoenen  is niet iets wat in één dag gebeurt.
The changing of the seasons isn’t a one-day happening.

Dat maakt het mooi, boeiend.
Het kan je ook ongeduldig maken wanneer je verlangt naar warmte, het nieuwe…

It’s fascinating and beautiful.
But when you’re longing for warmth and something new, it might make you impatient.

Hortensia Lensbaby sweet 35

Deze week is het Goede Week/ Stille Week…
Tussen de dood van Goede Vrijdag en het leven  van Paaszondag is er een “Stille Zaterdag”. Het leven heeft tijd nodig om weer door te breken!

This week is the Holy Week.
Between the death on Good Friday and the life  of Easter Sunday there’s  Holy Saturday. Life needs time to break through again!

Hortensia

De foto’s zijn genomen in de Levenstuinen in Teuge. Een uitstekende  plaats om de veranderingen in de natuur te volgen, om te mediteren en tot rust te komen.

The photo’s are taken in the Gardens of Life in Teuge. An excellent place to watch nature changing – and to meditate and  find rest.

Zie ook mijn eerdere post over de levenstuinen/ also read a former post about the Gardens of Life: