Liefde, respect en rouw…Love, respect and grief

Posted on 12 oktober 2016 by edith klinkhamer

Museum of the Great Patriotic War

Wit-Rusland is vol monumenten, met veel liefde en respect gemaakt.
Vele herinneren aan de Tweede Wereldoorlog, of “de grote Patriottische Oorlog”zoals hier gezegd wordt.
Wit Rusland heeft 2,2 miljoen inwoners verloren in WOII. Een op de drie Wit Russen is gestorven. Dat is meer dan in andere landen. Waarom?
In de ogen van de nazi’s waren de volken van de Sovjet Unie “Untermenschen”. Er was ook een heel grote joodse gemeenschap (650.000). En de verzetsbeweging was sterk. Elke keer als zij sabotage pleegden werd een dorp in brand gestoken en de inwoners gedood.
Ik laat hier iets zien van drie plaatsen die we bezochten: het museum van de “Grote Patriottische Oorlog” (WOII), het dorp Kathyn en het eiland der tranen in Minsk.

Victory Hall in the Museum of the great Patriotic War

Belarus is full of monuments, made with much love and respect.
A lot of them remind us of World War II, or as they say “the great Patriotic War”.
Belarus has lost 2,2 million inhabitants in WWII. One of three Belarusians died. That is more than in other counries. Why?
In the eyes of the nazis the people of the Soviet- Union were “Untermenschen”.
There was a very large jewish community (650.00 people). And: the resistance movement was strong. Every time they commited sabotage, a village was destroyed and the people were killed.
I tell about three places we’ve visited: the Museum of the Great Patriotic War (WWII), the village Kathyn and the Island of Tears in Minsk.

The towns and villages of Belarus with the number of the people who died

We bezochten het gloednieuwe museum dat gewijd is aan de Tweede Wereldoorlog. We zijn zo gewend om vanuit een West-Europees standpunt naar de oorlog te kijken. De geallieerden zijn voor ons al gauw de Amerikanen, Canadezen en Engelsen, waarbij we de neiging hebben de Sovjet Unie te vergeten.

We visited the brand new museum about WWII. We are used to look at WWII from a western European point of view. Always thinking of the allies as Canada, the UK and the USA, and forget about the Soviet Union.

detail Victory hall

Het was goed om nu een Oost-Europees gezichtspunt te ervaren. De Sovjets speelden een belangrijke rol in het bevechten van de Nazi’s. Er was uitvoerige informatie over alles wat er gebeurd was. Maar het meest van alles waren we onder de indruk van de vele persoonlijke documenten, bezittingen en foto’s. Zo krijgt oorlog een naam en een gezicht.

women went to war too

It was good to look through east European eyes now. The Soviets played an important role in fighting the Nazi’s. There was extended information about everything that has happened. But most of all we were impressed by the many personal documents ,belongings and photos. War gets a face and a name this way.

A village destroyed by the Nazis.

Dit is een van de beroemde WOII posters: het Moederland roept. Hij werd gemaakt in juni 1941. De kunstenaar vertelt dat het idee om een archetype van de moeder die om de hulp van haar zonen roept te maken toevallig bij hem opkwam. De vrouw van de kunstenaar kwam zijn atelier binnen rennen nadat ze het nieuws van de inval van de Nazi’s in de Sovjet Unie had gehoord en riep “Oorlog!” Geschrokken door de uitdrukking op haar gezicht begon de kunstenaar onmiddellijk schetsen te maken van het latere meesterwerk (dank aan Julia Milyutina voor de uitleg)

Motherland calls

This is one of the famous posters of WWII, “Motherland Calls!”. It was created in late June 1941. The artist said that the idea of creating a collective image of the mother, calling for the help of her sons came to him by chance. Hearing the first post Soviet Information Bureau of the attack of Nazi Germany artist’s wife ran to his studio with a shout “War!”. Startled by the expression on her face, the artist immediately began to make sketches of the future masterpiece (thanks to Julia Milyutina for the explanation).

museum reflection

Tot aan 22 maart 1943 was Kathyn een klein, rustig dorp. Mensen werkten op het veld, kinderen gingen naar school. De Nazi’s kwamen. Ze staken het dorp in brand en doodden alle inwoners. Kathyn werd een symbool voor alle dorpen die volledig verwoest werden. Inwoners van 628 dorpen werden levend verbrand. 186 dorpen werden nooit meer opgebouwd en verdwenen van de aardbodem.

Kathyn

Till March 22, 1943 Kathyn was a small, quiet village. People worked in the fields, children went to school. The Nazi’s came. They burned the whole village down and killed all the inhabitants.
Khatyn became a symbol for all the other villages which were completely destroyed. Inhabitants of 628 villages were burned alive. 186 villages were never rebuilt and vanished from the face of earth.

Kathyn the village

Ieder huis dat in Kathyn stond is gemarkeerd met lage muren, een klokketoren met een plaquette met de namen van de mensen die in het huis hebben gewoond. Van de kinderen staan de leeftijden er bij.
Van tijd tot tijd luidt elke klok. We bezochten bijna alle huizen, stonden stil, lazen de namen. We hoorden de klok voor hen luiden. Indrukwekkend.

house in Kathyn

Every house in Khatyn is marked by low walls, a pillar, kind of bell tower, with a plaquette with the names of the people who had lived in the house. And the ages of the children.Now and then every bell rings. We visited nearly all the houses, read the names and ages. Heard the bell ringing for them. Impressive.

the names of the people who had lived in the house and the ages of the children

Ook de andere verdwenen dorpen hebben elk een eigen plek. Met aarde uit het dorp in glas geborgen.
Alle andere steden, dorpen en concentratiekampen hebben ook een klein gedenkteken, in een muur.

The other vanished villages have each an own place, with in glass some soil.
All the other towns, villages, concentration camps have a little memorial, built in a wall.

Memorial for the 186 vanished villages

De gedachtenisplaats van Kathyn is gemaakt met veel respect en liefde voor iedere persoon en elke plaats. De plek roept om vrede.

The memorial of Khatyn is made with a lot of respect and love for every person, every place. It calls for peace.

Chapel on the Island of Tears

Het eiland der tranen is een eilandje in de Svislotsj rivier, midden in de stad. Het is een monument voor allen die stierven in de oorlog in Afghanistan in de 80-er jaren.
Het is een kleine kapel omgeven door beelden van mensen die achtergebleven zijn: de rouwende weduwen, moeders, zusters. Binnen in de kapel staan de namen van de 700 militairen uit Belarus die in die oorlog stierven.

The island of tears is a small island in the river Svislotsj, in the citycenter . A monument for all who died in the war in Afghanistan in the 80s. It is a small chapel surrounded by statues of those who were left to mourn the dead – widows, mothers, sisters. Inside the names of over 700 Belarusian soldiers who died in the war are inscribed.

Guardian Angel A water mechanism makes him “cry”

Een beeld van een jonge beschermengel die letterlijk huilt om degenen die op vreemde bodem hun leven lieten.

A statue of a young guardian angel who continues to literally shed tears for those lost in violent conflicts worldwide.

flag of the former Soviet Union, at the roof of the Museum of the Great Patriotic War.

Leven in Minsk Living in Minsk

Posted on 4 oktober 2016 by edith klinkhamer

apartment building in Minsk – Moscow District

Er komen veel reacties op de verhalen die ik tot nu toe over Belarus heb gepost. En vragen…Dat is heel leuk. Ik kan het me ook goed voorstellen want Belarus is voor ons toch een onbekend land.
Vandaag wil ik daarom iets schrijven over het leven in Minsk. Tenminste… voor zover je daar in 10 dagen zicht op krijgt ! Foto’s kan ik in elk geval laten zien. Ik gebruik links waar je meer informatie kan krijgen. Een click op gele tekst brengt je daar.

A lot of people commented on my first two blog posts about Belarus, or asked questions. That’s nice! I can imagine those questions. For the most of us Belarus is such an unknown country.
Today I want to write something about life in Minsk. And of course…10 days is too short to get to know life thoroughly! At least I can show some photos. I use links where you can get more information. A click on a yellow text brings you there.

20160824_belarus_5532
Minsk is een stad met ongeveer 1,8 miljoen inwoners.
Wij verbleven in het district Moskou. Een stad op zich met 291.700 inwoners. Over dit district kun je hier lezen. Het is in het Russisch geschreven, maar Google kan het vrij redelijk vertalen, denk ik. District Moskou in Minsk

an older building

Minsk is a city with about 1.8 million inhabitants. We stayed in the district Moscow, which has 291.700 inhabitants. About the district you can read here: It is written in Russian, but Google might translate.District Moskou in Minsk

the school near our home

Het district begint in het centrum van Minsk. Maar het grootste gedeelte bestaat uit nieuwbouw, meest grote en hoge flats. Tussen de gebouwen is veel groen. Er zijn ook speelplaatsen voor kinderen en lagere gebouwen zoals scholen en winkels. Er zijn brede wegen voor auto’s, bussen en trolleybussen, maar ook fiets- en voetpaden. De metro gaat onder de grond – die zie je dus niet 🙂

ruimte voor iedereen

The district starts in the center of Minsk. But the largest part consists of newer buildings, mostly large apartment buildings. Between the buildings is a lot of green. There are playgrounds for children, lower buidings like schools, shops etc. There are wide roads for cars, buses and trolleybuses. Bicycles and pedestrians have there own space. And the subway… is underground.

20160824_belarus_5487

a trolleybus is a cheap, fast and comfortable way of transport

Sommige mensen vragen of je alles kunt kopen in Minsk. Alles… eerlijk gezegd ben ik niet op zoek gegaan naar hagelslag, pindakaas of drop. Maar voor de rest: ja, alles wat je nodig hebt is in de supermarkt verkrijgbaar. Er zijn zelfs heel grote supermarkten, een soort hypermarchés zoals je die in Frankrijk of de VS hebt, waar je echt je ogen uitkijkt. Alle merken die je gewend bent zijn er, als je wilt. In licentie gemaakt in Rusland, Belarus of elders. En andere merken, Russisch of Wit Russisch. En natuurlijk veel plaatselijke producten.

“our”supermarket

Het Wit Russische brood is heerlijk! Het is gemaakt van rogge en ziet er donker uit. Maar het is niet zo droog en compact als het Nederlandse roggebrood.
Voor mij als kaasliefhebber was de variatie aan plaatselijke kazen heerlijk.
Traditioneel worden er veel aardappels en paddestoelen gegeten.
Lees hier iets over de Wit-Russische keuken: Over de keuken van Wit Rusland
Op deze site kun je ook een receptenboekje downloaden.
Eten en drinken – receptenboekje (in het Nederlands)
Veel mensen verbouwen groenten en aardappelen zelf op een stukje land of bij hun datsja, waar ze in de weekenden verblijven en werken.

traditional dish of potatoes, mushrooms and cheese

Some people ask if you can buy everything in Minsk. Everything… I didn’t look for hagelslag, pindakaas and drop (typical Dutch). But yes, everything you need, you can buy in the supermarket.
There are even very large supermarkets, like in the USA and in France (hypermarchés). Most brands you’re used to are available, made under license in Russia or Belarus. But of course also Belarusian and Rusian brands. And a lot of local products.

Belarusian bread is delicious . It is made of rye, but it isn’t as dry as Dutch ryebread.
I’m a cheese lover. And the variety of Belarusian cheeses is great!
Traditionally potatoes and mushrooms are an important ingredient of Belarusian dishes.
You can read here about the Belarusian kitchen: Belarusian Kitchen

A lot of people who live in Minsk don’t buy vegetables in the supermarket. They grow them on an own piece of land or near their dacha, where they stay and work every weekend.

20160821_belarus_5402

In de supermarkt vind je ook eindeloze rijen wodka! Jan heeft één heel klein flesje soldaat gemaakt in 10 dagen. Verder hebben we kvas gedronken, een drank gebaseerd op roggemout, die een smaak heeft tussen cola en bier in. Lekker! Veel mineraalwater omdat het zo warm was. En kefir, een soort yoghurtdrank.

20160829_belarus_6099

In the supermarket you can see endless shelfs with vodka. Jan has drunk just a very little bottle in 10 days. We’ve drunk Kvas, a drink (soda/pop)based on ryemalt, with a taste between coke and beer. Delicious! We ‘ve got liters of mineral water, because it was really hot. And kefir, a kind of yoghurt drink.

Door of the apartment building

When it is sunny it looks a bit Mediterranean

Voor ons was alles heel goedkoop. Uit eten gaan, boodschappen doen. Vervoer (een busticket kost 0,25 euro). Het kost niets in vergelijking met Nederland.

Dat is voor de mensen in Belarus heel anders. Hun loon is veel lager. In augustus was het gemiddelde inkomen bruto 750 BYN, netto 686 BYN. Dat is ongeveer 320 euro/ 357 USD.
De huren van de huizen zijn hoog. Een huis kopen helemaal niet te doen. Ook al vanwege de hoge rentetarieven bij een hypotheek: 31 %
Geïmporteerde artikelen zijn uiteraard ook duur. Overal zag je reclame voor de Samsung S7 edge. Voor ons al een hele dure telefoon. Wie zou dat in Belarus kunnen betalen?
Zelf groente verbouwen is dan ook geen hobby. Het is vaak noodzaak.

our kitchen

For us everything was very cheap. Having dinner in a restaurant, , running errands. Transport – a busticket costs 25 eurocent. Compared to the Netherlands things are almost for free.
For the Belarusian people this isn’t true. Their income is much lower. In august the average gross income was 750 BYN , net 686 – about 320 euro, 357 USD.
Renting a house is expensive. Buying a house is almost impossible. The interest on mortgage is 31 %.
Imported articles are expensive of course. Everywhere I saw advertisements for the Samsung Galxy S Edge. For us an exremely expensive smartphone. I wondered who in Belarus could afford a Phone like that.
Growing vegetables yourself isn’t a hobby, it is often necessary.

our bedroom

Gezondheidszorg en onderwijs worden door de Staat gefinancierd. Analfabetisme komt niet veel voor. Op het gebied van gezondheid zijn er wel problemen. Het zou te ver voeren daar hier uitgebreid op in te gaan. Tuberculose bestaat nog steeds. En denk maar aan de gevolgen van de ramp in Chernobyl.

De officiële werkloosheidscijfers zijn laag. Zo’n 1 % tegenover 5,8 % in Nederland. De voorzieningen zijn wel heel anders. Vorig jaar is er een decreet uitgevaardigd dat zegt dat je na een bepaalde periode van werkeloosheid een boete moet betalen: artikel uit the Moscow Times

Een interessante site waar op je inkomen en kosten in allerlei plaatsen en landen kunt vergelijken is deze: kosten van levensonderhoud in Minsk
Allerlei economische cijfers vind je hier: cijfers economie Belarus
Heel veel statistische gegevens van het Bureau voor de Statistiek in Belarus (in het engels): Statistieken

one of the important export products: agricultural machines

Health care and Education are financed by the State. There isn’t much analphabetism. Health problems exists. Tuberculosis is still found and the results of the nuclear disaster in Chernobyl are obvious.

The official unemployability rate is low: 1 % – in the Netherlands it is 5,8 %
Provisions are quite different. Since last year there is a decree imposing fines on not paying income taxes for at least 183 days a year. article Moscow Times

An interesting site where you can compare income and cost of living in several countries:
cost of living in minsk
All kind of economic figures about Belarus: economic figuresA lot of statistics about Belarus: Statistics
All websites are in English

Look at the lights – they are different!!

Konden jullie met de mensen daar praten?
Wij spreken geen Russisch. Dat maakt het wel lastig. Maar ach, zelfs in China konden we met mensen communiceren. Dat is tenslotte meer dan taal….
Jongere mensen hebben allemaal Engels geleerd op school. De oudere generatie heeft dat niet. Ik kwam oudere mensen tegen die wat Duits spraken. Maar niet genoeg om een gesprek te voeren.
Handen en voeten, langzaam Russisch, wijzen, gebaren… Als je wilt kom je er altijd wel uit. Ja toch?

Every day – their own bench – just in front of our flat

Could you speak with the people?
We don’t speak Russian. That makes it complicated. But even in China we could communicate with people. Communication is more than language…
Young people have learned English at school. The older generation didn’t. I met some older people who could speak a few words German. Not enough to have a conversation.
Hand and feet, slow Russian, pointing, gestures,… If you really want, you can understand each other? Don’t you think so?

Sun and rain over Minsk

Minsk: Independence Square

Posted on 23 september 2016 by edith klinkhamer

Fountain with Storks and arms of coats of the Cities of Belarus

Wanneer je uit de metro komt, sta je meteen midden op het plein.
Ondergronds steek je de weg over en je komt boven bij de fontein met de ooievaars, de nationale vogel, en de wapens van de steden van Belarus.
Het hart van de stad. Het kloppend hart ook van het land, zoals ik las. Plaats van marsen en demonstraties. Independence Square.
Vroeger Lenin Square. Lenin staat uit te kijken over zijn plein. “He is history” – maar hij is er , in tegenstelling tot bij voorbeeld in Oost – Berlijn, nog wel. Hier is geen beeldenstorm geweest. Gelukkig maar, vind ik. Je hoeft niet alles uit het verleden weg te doen. Laat maar zien waar je vandaan komt.

Lenin standing before the government building on Independence Square

When you come out of the subway, you’re standing right in the middle of the square.
You cross the road underground and you come up near the fountain with the storks, the national bird, and the coats of arms of the Cities of Belarus.
The heart of the city. The beating heart of the country, I read somewhere. Place of marches, processions and demonstrations. Independence Square.
In the past: Lenin Square. Lenin is overlooking his square. “He is history” – but he is still there – contrary to East-Berlin e.g. There hasn’t been an iconoclasm here. I’m glad. There’s no need to destroy everything from the past. Just show where you come from.

De glazen koepels zijn de vensters van een ondergronds winkelcentrum. De commercie is weggewerkt en het geeft het plein een heerlijk rustige uitstraling.

The glass domes are the windows of a large underground shopping mall. The trade is hidden and the square has a wonderful quiet atmosphere.

Het wapen van Minsk – Maria’s Hemelvaart – laat Maria zien op een zilveren wolk. Ze wordt door twee witte engelen en twee cherubs daarboven naar de hemel gevoerd. De stad kreeg het wapen in 1591. Volgens de legende bereikte een ikoon van de Hemelvaart de stad over de rivier de Svisloch vanuit Kiev, dat door de Tataren was verwoest. ( tekst vertaling website Stad Minsk )

Coat of arms of Minsk – Maria’s Ascension shows Maria on a silver cloud. She is ascended into the sky by two white flying angels with two cherubs above them. This emblem was granted to the city in 1591. According to the legend an icon of Ascension arrived to the city up the stream of the river Svisloch from Kiev ruined by the Tatars (text: website city of Minsk).

“the Red church” – church of St Simeon and St Helena

Een kerkelijk uitstapje… (je kunt van een theoloog ook niet anders verwachten, toch..)

Naast de regeringsgebouwen staat de rooms katholieke “Rode Kerk”, zo genoemd naar de rode bakstenen. De kerk is gewijd aan Simeon en Helena.
Zou je daar niet eerder een orthodoxe kerk verwachten? Of helemaal geen kerk?
Sinds de onafhankelijkheid in 1991 beleefde Wit-Rusland een krachtige godsdienstige opleving. Daarmee kwamen ook spanningen tussen de verschillende kerken naar boven, die samenhangen met de geschiedenis en met politieke invloeden.
Het westen van Wit-Rusland heeft deel uitgemaakt van het katholieke Polen. Een aanzienlijke minderheid, 7,1 %, is dan ook katholiek. De grootste kerk is de Wit-Russisch Orthodoxe kerk, die een exarchaat, een zelfstandig onderdeel, is van de Russisch Orthodoxe kerk: 48,3 %. Andere kerken of geloofsgemeenschappen tellen 3,3 % van de bevolking. Daaronder vallen Protestantse kerken, Joodse gemeenschappen en de Grieks Katholieke kerk. 0,2 % van de bevolking is moslim. Dit zijn voornamelijk etnische Tataren. Een groot deel van de bevolking, 41 %, is niet bij een kerk aangesloten.( In Nederland is dit 49 %.)
Op dit moment zijn de verhoudingen tussen de kerken goed, zo is mij verteld…

In front of the red church: the polish pope and pope Francis

A little church trip… (that’s what you can expect of a theologian, isn’t it..)

Next to the government buildings stands the roman catholic “Red church”, so called because of the red bricks. The church is dedicated to Simeon and Helena.
Don’t you rather expect an orthodox church there? Or no church at all?
Since the Independence in 1991 Belarus there has been a strong revival of religion. But also a revival of the historical conflict between the churches. Western Belarus has been a part of Catholic Poland. A large minority, 7.1 %,is Roman Catholic. The Belarusian Orthodox Church is the dominant church, with 48.3 %. It is an exarchate, an independent part of the Russian Orthodox Church. There is a number of other churches and communities, like the Protestant churches, the Greek Orthodox church and the Jewish Community (3.3 %). 0.02 % of the population is Muslim. They are mostly ethnic Tatars. A large part of the population, 41 %, isn’t a church member. (In the Netherlands this is 49%)
One told me relations between the churches are good at the moment.

In Belarus is godsdienst meer zichtbaar aanwezig dan in Nederland. Deze poster kondigt aan dat er een reliek van een monnik van de Athos (een heilige berg in Griekenland) 11 dagen in Minsk zal zijn. En een drukte dat dat gaf! De hele dag stonden mensen in de rij om de (orthodoxe) kerk te bezoeken.

In Belarus religion is more visible than in the Netherlands. This posters announces that a relic of a monk who has lived on mount Athos (a holy mountain in Greece) will be in Minsk for 11 days. A lot of people came to see and worship ! All day long there was a queue of people visiting the (orthodox) church.

waiting for the baptism in the Red Church

We hoorden muziek toen we voorbij de Rode Kerk liepen. We gingen naar binnen: er werd een doopdienst gehouden. Natuurlijk bleven we toen nog…

baptism in the Red Church

We heard music when we walked along the Red Church. We went inside: a baptism service was held. And of course, we stayed…

Monument Nagasaki’s Bell

Er zijn ongelooflijk veel monumenten. Veel hebben betrekking op de Tweede Wereldoorlog. Belarus heeft ook veel te verwerken. Ik kom daar in een apart blog op terug.
Een monument dat zijn wortels heeft in WWII, maar waarvan de impact tot nu toe doorgaat is het monument voor de slachtoffers van nucleaire rampen: de klok van Nagasaki. Eén klok, Angel, bleef gespaard bij de atoomaanval in 1945. De Japanse katholieke kerk heeft een kopie geschonken voor dit monument. In het monument bevinden zich capsules met aarde van Hirosjima, Nagasaki, Fukushima, testgebieden in Semipalatinsk en Nova Zembla en van Chernobyl.

Chernobyl, april 1986

There are a lot of monuments. Many in remembrance of WWII. Belarus has suffered a lot. I will write a blog post about them later. A monument which has its roots in WWII, but whose impact is still continuing is the memorial for victims of nuclear disasters : Nagasaki’s bell. One bell, Angel, was saved in the nuclear attack in 1945. The Japanese Catholic Church donated an exact copy of the bell for this monument.
There are capsules withsoil from various places,Japanese cities Nagasaki, Hiroshima, Fukushima, and from the districts affected by Chernobyl disaster in the monuments foundation. There are also capsules from Semipalatinsk Test Site and from the firing range in Novaya Zemlya.

Independence square with hotel Minsk

Terug naar het hier en nu: in de weekenden vergezelde Volya ons, vriendin van Sveta en Volha (hier naast Jan). Zij wist ook veel te vertellen!

In the weekends Volya accompanied us, Sveta’s and Volha’s friend (here next to Jan). She could tell a lot too!

Ik was niet de enige die fotografeerde!
I wasn’t the only one photographing!

We verlaten Independence Square via Independence Avenue… tot volgende keer!
We leave Independence Square by Independence Avenue…till next time!

Wit-Rusland: reis naar het onbekende; Belarus: a trip to an unknown country

Posted on 17 september 2016 by edith klinkhamer

Archangle Michael’s defeat of the evil Independence square Minsk

Wit-Rusland, officieel Belarus… voor mij jarenlang een heel onbekend land.
Ik herinner me dat ik zeven jaar geleden Natasha ontmoette. Ze was co-assistent in een ziekenhuis en vertelde me dat ze afgestudeerd was als arts in haar eigen land. Dat land was Wit-Rusland. Het was de eerste keer dat ik iemand uit Wit-Rusland ontmoette. Ze was aardig. Dus: Wit-Rusland maakte een goede indruk 🙂

the Eternal Wanderer: Yazep Drazdovich

Belarus.. for me it has been a very unknown country for years.
I remember I met Natasha seven years ago. She made her internship in a hospital and told me she was already a graduated doctor in her own country. That country was Belarus. It was the first time I met someone from Belarus. She was nice. So “Belarus” made a good impression 🙂

the Belarusian-Orthodox cathedral in Minsk , one of the numerous churches (with a variety of denominations)

the Belarusian-Orthodox cathedral in Minsk. There are a lot of churches and denominations. Orthodox, Roman-Catholic, Protestant, Jewish.

Vijf jaar geleden begon ik met Postcrossing. Ik kreeg kaarten uit Wit-Rusland en stuurde ze er ook heen. Er zijn daar meer dan 25.000 postcrossers. Dat is heel veel.
Op een dag kreeg ik een brief met een paar kaarten. Sveta, uit Minsk, had ze gestuurd. We bleven met elkaar schrijven. Ze vertelde me veel over haar land, de geschiedenis en het leven daar. Soms was ik verbaasd. Waarom wist ik zo weinig over Wit-Rusland? Over wat er gebeurd is tijdens de Tweede Wereldoorlog, over de ontwikkelingen sinds de onafhankelijkheid in 1991? Over de geschiedenis? Een reden om te gaan lezen… Wit-Rusland kwam dichterbij, niet in het minst door al die postcrossers.

Here was our apartment, on the 8th floor

Five years ago I started Postcrossing. I received postcards from Belarus. And I sent postcards to Belarus. There are more than 25.000 postcrossers there. That’s a lot!
One day I received a letter with some cards. Sveta, living in Minsk, had sent it to me. We continued to write to each other. She told me a lot about her country, living there, the history. And sometimes I was astonished. Why did I know so little about Belarus? About what happened there in WWII, about its development since its independence in 1991 ? About its history? A reason to read. Belarus came nearer. Postcrossing played an important role.

Volha and Sveta

Bijna een jaar geleden nodigde Sveta me uit om naar Wit-Rusland te komen. Zij en haar zuster Volha wilden me hun land laten zien. Data werden afgesproken, visa aangevraagd, tickets geboekt.

Almost a year ago Sveta invited me to visit Belarus. She and her sister Volha wanted to show me their country. Date got settled, tickets were bought and visa arranged.

Green Minsk
Minsk: city of bicycles!

En daar gingen we.. op 20 augustus met een rechtstreekse vlucht van Amsterdam naar Minsk, de hoofdstad. Maar 2 uur en 20 minuten, maar 1515 km (over de weg 1727 km), naar een onbekende wereld.

And there we went… on August 20th with a direct flight from Amsterdam to Minsk, the capital of Belarus. Only 2 hours and 20 minutes, only 1515 km (by road 1727 km), to an unknown world…

room for cars, but for for pedestrians and cyclists too!

room for cars, but for pedestrians and cyclists too!

In mijn blog wil ik een impressie van onze reis naar Wit-Rusland geven.
Ik heb 6 posts gepland. Deze als een inleiding, twee over Minsk, een over hoe we daar woonden, aten en onderweg waren. Ik zal ook een blog schrijven over Wit-Rusland tijdens de Tweede Wereldoorlog en één over het platteland en een Unesco monument, het kasteel van Nezvish.

Surprise: Armin van Buuren will give a concert on October 1th in Minsk Arena!

In my blog I will show you an impression of our trip to Belarus.
I planned to write 6 posts. This one as an introduction, two posts about Minsk, one about the way we stayed there, our house, food and transport. I will also write a post about Belarus during World War II, and one about the countryside and an UNESCO monument, Nezvish castle.

Contrast or peaceful living together? Soviet style sculpture and Kentucky Fried Chicken. And… the oldest church in Minsk, St Peter and Paul’s church ( one of the rare buildings that isn’t destroyed in WWII)

A few facts:
Belarus is a landlocked country in Eastern Europe. Neighbours are Poland, Lithuania, Latvia, Ukraine and Russia.
Inhabitants: 9.498,4 million (on 1 January 2016) (cf the Netherlands 17.050.287 – today)
Total land area: 207,600 km² (cf The Netherlands: 41.543 km ²)
So Belarus has half the people, 5 times the land, compared to the Netherlands.40 % of the country is covered with woods.
The Netherlands is an important trading partner.
Currency: Belarusian ruble.
Part of the Soviet Union from 1919 till 1991.
Member of Commonwealth of Independent States (CIS)

Een paar feiten:
Wit-Rusland is een door land ingesloten staat in Oost-Europa. Buren zijn Polen, Litouwen. Letland, Oekraïne en Rusland.
Inwoners: 9.498,4 miljoen (op 1 January 2016) (vgl Nederland 17.050.287 – vandaag)
Totale oppervlakte: 207,600 km² (vgl Nederland : 41.543 km ²)
Vergeleken met Nederland heeft Wit-Rusland de helft van het inwoneraantal en 5 keer zoveel land).
40 % van het land is bedekt met bossen.
Nederland is een belangrijke handelspartner.
Valuta: Belarusian Roebel
Deel van de Sowjet Unie van 1919 tot 1991
Lid van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS)

Svislach River in Minsk.
A nice place to relax, to hang out, to meet other people.

Ik hoop dat de foto’s zullen spreken
Wanneer je meer wilt lezen:hier zijn wat links

Open Belarus
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wit-Rusland
Belarus officiële website
en in mijn volgende posts vertel ik meer…..

I hope the photos will speak..
And if you want to read more,here are some links
Wikipedia Belarus
Official Belarus website
In my next posts I will tell you more…

Een dagje Apenheul A day in Apenheul

Posted on 16 juli 2016 by edith klinkhamer

orang oetan met baby orang utan with baby

Apenheul in Apeldoorn is een bijzondere dierentuin. Niet alleen omdat er (bijna) alleen apen leven. Hij is ook bijzonder omdat de dieren zoveel mogelijk in hun natuurlijke omgeving leven.

Apenheul in Apeldoorn is a special zoo. Not only because it is a zoo but for apes and monkeys. It is also special because the animals live in a natural environment where they can be theirselves.

doodshoofdaap squirrel monkey

Apenheul is het leefgebied van de apen. Als mens ben je bij hen te gast en moet je rekening met hen houden. Je tas wordt vervangen door een “aap-vrije tas”. De eerste die je tegen komt zijn de doodshoofdaapjes die vrolijk over de paden heen en weer lopen en springen. Ook de ringstaart maki kent geen angst en loopt gezellig mee.
De doodshoofdaap leeft oorspronkelijk in Zuid-Amerika, de ringstaartmaki op Madagaskar. De ringstaartmaki is een bedreigde diersoort.

Ringstaartmaki ring-tailed lemur

Apenheul is the living area of the monkeys and apes. As a human being you are their guest and you have to take that into account. Your bag has to be a “monkey-free bag”.
The first monkeys you meet are the squirrel monkeys, who cheerfully walk and jump along the lanes. The ring-tailed lemur isn’t afraid either and walks along with you. The ring-tailed lemur is an endangered species.

De gorilla’s leven op een eiland. Zo hebben ze vrijheid. Ze zijn zeer bedreigd. In Apenheul worden geregeld gorilla’s geboren.

jone gorilla’s aan het spelen/ young gorilla’s playing in the water

The gorilla’s are living on an island. So they have their freedom. They are extremely endangered. In Apenheul many gorilla’s are born.

Borneo orang utan

De Borneo orang oetans leven ook op een eiland. Ook zij krijgen geregeld kinderen. Zie de foto aan het begin van dit blog!
The Borneo Orangutans are living on an island too. They get children as well. See the photo at the beginning of this blogpost.

Er lopen er ook heel wat van het soort homo sapiens rond 🙂
There are also many of the species homo sapiens 🙂

rode vari red ruffled lemur

De rode vari leeft in Masoali, een klein gebied op Madagaskar.
The red ruffled lemur lives in Masoali, an area on Madagascar.

kroonsifalia crowned sifalia

De kroonsifalia komt ook van Madagaskar en is net als de rode vari bedreigd.
The crowned sifalia also comes from Madagascar and is endangered too.

berberapen barbary macaque

De berberapen komen voor in Marokko.

berberaap barbary macaque

The barbary macacaque is originally from Morocco.

slingeraap spider monkey

De slingerapen komen uit Midden- en Zuidamerika. De baby is 5 weken oud.
The spider monkeys are from Middle- and South America. The baby is 5 weeks old.

hanuman langoer northern plains gray langur

De hanuman langoer is echt een deftige verschijning, zoals hij er hier bij zit. Hij komt voor in India en Bangladesh. Door Hindoes wordt hij als de god Hanuman vereerd. Vandaar zijn naam.
The northern plains gray langur is really a gentleman, as he is sitting here. He is from India and |Bangladesh. By Hindu people he is worshipped as the god Hanuman.

De homo sapiens verlaat het apenterritorium.
The homo sapiens leaves the monkey territory.

Meer lezen? Over de apen, geschiedenis, samenwerking wereldwijd, enz.
You want to read more? About the apes and monkeys, history, cooperation worldwide, etc.
Apenheul’s website is also in English and German:

Apenheul Nederlands
Apenheul English
Apenheul Deutsch

Meer foto’s/ More photos

Agneta, een vrouw en haar park. A woman and her park.

Posted on 22 mei 2016 by edith klinkhamer

Agneta van Marken- Matthes

Agneta, een boek van Jan van der Mast. Een boek over een vrouw die zo’n honderdvijftig jaar geleden leefde. Een prachtig boek over een boeiende vrouw. Ik heb het in één adem uitgelezen.
Agneta, a book by Jan van der Mast. A book about a woman who lived one and a half century ago. A beautiful book about a fascinating woman. I read it in one breath.

toegangshek Agnetapark, entrance gate Agnetapark

In dit blog wil ik niet het hele verhaal vertellen. Lees het boek! Ik wil een project laten zien dat zij en haar man uitvoerden en iets vertellen over de sociale en historische kontekst, de goede kanten én de twijfels….

In this blog I don’t want to tell the full story. Just read the book! I just want to show you a project she and her husband accomplished. I tell you also a bit about the historical and social context of the project, the benefits and the doubts…

de boom die het allemaal mee heeft gemaakt
the tree that witnessed it all

Agneta Matthes, geboren in 1847 in Amsterdam, trouwde met Jacques van Marken (1845), een Delftse technologiestudent. Beide kwamen uit de hogere middenklasse. Jacques werd een groot ondernemer. Hij richt in 1869 de Nederlandse Gist – en Spiritusfabriek op in Delft. (Ja, dat is die fabriek die je zo goed kon ruiken…..)
Ook Agneta had ondernemerstalent. Zij richt een eigen bedrijf op: Parfumfabriek Maison Neuve. En gedurende de lange perioden dat Jacques ziek was en in het buitenland verbleef, leidde zij de Gistfabriek.
Agneta Matthes, born in Amsterdam in 1847, married Jacques van Marken (1845), a tech nologystudent from Delft. Both grew up in the upper middle-class. Jacques became a great entrepreneur. In 1869 he established the “Nederlandse Gist- en Spiritusfabriek”, a yeast factory in Delft ( the factory you could smell so well…).
Agneta had an entrepeneurs talent too. She founded her own company, the parfume factory Maison Neuve. And during the long periods in which Jacques was ill and staying abroad, she managed the yeast factory.

arbeidershuizen uit 1884, houses from 1884

Agneta en Jacques wilden voor hun personeel zorgen. Jacques werd beschouwd als “sociaal entrepreneur”. Agneta en hij richtten een ziekteverzekering op en een ondernemingsraad. Zij zorgden voor een vorm van pensioen, en een winstuitkering van 10 %.
Het meest opvallend is hun huisvestingsplan voor de arbeiders. De wijk is gebouwd volgens de principes van een tuinstad. Het geheel is ontworpen door landschapsarchitect Louis Paul Zocher. Eugen Cowl ontwierp 48 rijtjeshuizen, een villa voor de Van Markens en een paar andere gebouwen. De huizen hadden allemaal een eigen ingang, een toilet en een tuin. Zeldzaam in die dagen! De huizen leken soms wel op villa’s. Maar zo’n villa bestond dan wel uit 4 huizen. Het complex werd Agnetapark genoemd.

Agneta and Jacques wanted to take care of their employees. Jacques was seen as a “social entrepeneur”. He and Agneta founded a health care insurance and a pension system, established a works council, and paid 10 percent of the profits to the employees.
The most striking is the housing quarter for the workers. It is built according the principles of the garden city movement. The area is developed by Louis Paul Zocher, a landscape architect. Eugen Cowl designed 48 row houses, a villa for the Van Markens, and some other buildings. The houses all had a private entrance, a private bathroom and a private garden. Rare in those days! They looked like villa’s but in one “villa” there were 4 houses.The complex was named Agnetapark.

Prachtig leek het. En dat is het nog steeds. Toch was er ook veel kritiek. De socialisten verweten van Marken dat hij zo de arbeiders onder de duim hield. En dat hij, door zelf op het park te wonen, paternalistisch en betuttelend was. Het socialisme was hem sympatiek, maar van de klassenstrijd wilde hij niet weten.
Veel arbeiders wilden dan ook niet op het park wonen, zo dicht bij de baas.

It looked beautiful. And it still is. Nevertheless, there was a lot of criticism. The socialists blamed van Marken that he wanted to have the workers under his thumb this way. And that he, by living on the park himself, behaved paternalistic and patronizing. He felt sympathy for socialism, but rejected class conflict.
A lot of workers didn’t want to live in the park, so close to their employer.

Anderen wilden wel graag in het park wonen. Ondanks alles…
Ik kan me dat voorstellen. Mijn voorouders aan moeders zijde leefden in die tijd in Delft. In de binnenstad. De huisjes waar zij woonden zijn nu prachtig gerestaureerd. In de tweede helft van de 19e eeuw en het begin van de 20ste eeuw zagen die huisjes er heel anders uit. Er ontbrak van alles aan en de omstandigheden waren ook niet erg hygiënisch.
Maar ja, zij werkten niet bij de Gistfabriek.

a little free library in Agnetapark 🙂

Others liked to live in the park. Despite everything…
I can imagine. My ancestors ( on mothers side) lived in Delft in those days. In the inner city.
The little houses where they once lived are beautifully restored now. Halfway the 19th century and in the beginning of the 20th century the situation was completely different Everything lacked and the circumstances weren’t hygienic.
They didn’t work at the yeast factory….

Agnetapark and the yeast factory – now DSM.

In 1906 overlijdt Jacques. Agneta overlijdt drie jaar later.
In 1906 Jacques dies, three years later Agneta dies.

Jacques van Marken

De sterke van de twee is Agneta, in alle mogelijke opzichten. Zij vangt Jacques op tijdens zijn ziekte en verslaving, Zij leidt de fabriek samen met hem en vaak alleen!
Als ze ontdekt dat Jacques een tweede gezin heeft, neemt ze, zonder dat hij er iets van weet de verantwoordelijkheid voor de kinderen die in dat gezin geboren zijn, op zich. Ze neemt ze zelfs in huis als hun moeder gestorven is.
Van der Mast beschrijft haar gekwetstheid en kracht erg goed.
Op de foto die ik van hun twee standbeelden maakte wil ik laten zien dat Jacques bij Agneta vervaagt.. Jammer dat zijn standbeeld zoveel hoger staat dan het hare….
Maar misschien geeft dat ook iets weer van het tijdsbeeld.
20160520_agnetapark delft_4982 The strongest of the two is Agneta, everyway. She takes care of him when he is ill and addicted. She manages the factory together with him, but also on her own!
When she discovered Jacques has a second family, she takes responsibility for the children born in that family. He didn’t know. When the mother dies, she gives shelter to the children in her own house.
Van der Mast describes her being hurt and her strenght in a very good way.
On the picture I took of the two statues I wanted to show that Jacques fades away near Agneta. It is a pity his statue is so much taller than her’s. Maybe it is a good image of that time…

gate to the new quarter

Na hun dood wordt er nog verder gebouwd. Tussen 1924 en 1926 verrijzen er nog eens 156 woningen. In een andere stijl. In rechte straten, met een rechthoekige vijver.

After their death the building goes on. Between 1924 and 1926 another 156 houses were built. In a different style, with straight streets and a rectangular pond.

houses from the 1920 s

Nog lang hebben er werknemers en oud-werknemers van de gistfabriek in de huizen gewoond. Ook nu nog. Vertrekt er nu iemand, dan wordt het huis niet meer opnieuw verhuurd maar verkocht.

For a long time employees and retired employees lived in the houses. Till now…
When someone leaves the house, it is not hired out anymore. It will be sold.

De huizen zijn goed onderhouden. Wie zou hier nu niet willen wonen?
Het Agnetapark maakt deel uit van de Unesco top 100 en is Rijksmonument en beschermd stadsgezicht.

The houses are well maintained. Who doesn’t want to live here?
Agnetapark is part of the Unesco top 100, is a national heritage site and protected city view.

Meer lezen:

Jan van der Mast, Agneta, 2015, Amsterda (dutch)
Biografisch Woordenboek MATTHES, Agneta Wilhelmina Johanna dutch)
Biografisch Woordenboek van het Socialisme en de Arbeidersbeweging in Nederland: Jacob Cornelis van Marken (dutch)
website Jan van der Mast
The social engineer: issue of Technical Uiversity Delft (english

Wenzhou: een gewone Chinese stad Just a normal Chinese city

Posted on 15 mei 2016 by edith klinkhamer

Seeing such a big city as Wenzhou completely is impossible. We concentrate on the quarter we live in and the center with the park and playground.
Houses for millions of people : there are low apartment buildings like the one D’s parents live in. But also very large and high buildings, skyscrapers. How would you feel living in such a building?

Wenzhou als geheel bekijken is onmogelijk. We concentreren ons op de wijk waarin we verblijven en op het centrum met zijn parken en speelplaatsen.
Huizen voor miljoenen mensen: er zijn lage flats zoals waar D’s ouders wonen. Maar ook heel grote en hoge gebouwen, wolkenkrabbers. Hoe zou het zijn om daarin te wonen?

Sometimes the contrast is huge. And that fascinates me.
Luckely not all the old buidlings are demolished.

Soms is het contrast enorm. En dat fascineert me.
Gelukkig zijn niet alle oude gebouwen vernietigd.

Contrasts also on the street. So many cars, buses, scooters, bicycles. And of course, sometimes there’s an accident.
The old trishaw is riding still in Wenzhou. A nice way to go to a restaurant.

Contrasten ook op straat. Zo veel auto’s, bussen, scooters en fietsen. En natuurlijk gebeurt er dan wel eens een ongeluk.
Ook de oude fietstaxi rijdt nog in Wenzhou. Een leuke manier om naar een restaurant te gaan.

In the park near our house balloons are sold. And….kites. With the mascotte of the Olympic Games which will be held in Beijing in 2008. (Our trip was in 2007)

In het park bij ons huis worden ballonnen verkocht.
En….vliegers. Met de mascotte van de Olympische Spelen die in 2008 in Beijing zullen worden gehouden (onze reis was in 2007)

A visit: YiYi ( 7) plays Chinese harp.
Op bezoek: YiYi (7) speelt Chinese harp.

A park in central Wenzhou; dancing!
Dansen in een park in het centrum van Wenzhou.

in the same park / in het zelfde park

But also this….
Maar ook dit….
and this… en dit……

Children are always and everywhere the same… curious
Kinderen zijn overal en altijd hetzelfde… niieuwsgierig

Here our unique and unforgettable trip ends. I went back to the Netherlands, with Ran, Dongsheng and Chengji. Jan went on to Malaysia to visit his former colleagues and friend.
Hier eindigt onze unieke en onvergetelijke reis. Ik ging terug naar Nederland, samen met Ran, Dongsheng en Chengji. Jan ging verder naar Maleisië om zijn oude collega’s en vrienden te bezoeken.

Wenzhou and Aojiang (Zhejiang)

Posted on 3 mei 2016 by edith klinkhamer

Wenzhou

Wenzhou, een stad met 9 miljoen inwoners, meer dan half Nederland…
Geen toeristen. Het is een handels- en haven stad. Veel Chinezen in Nederland, maar ook in andere landen van de EU, komen uit Wenzhou of omgeving.
Volgens Wikipedia hebben de mensen in Wenzhou meer handelsgeest en zaken instinct dan elders in China.De stad had ook als eerste een markteconomie en heeft de meest ontwikkelde privé-sector.
Wenzhou, a town with 9 million inhabitants, more than half the population of the Netherlands. No Tourists. It is a port and trade city. A lot of Chinese in the Netherlands, but also in other parts of the EU, are in origin from Wenzhou and surroundings.
Wikipedia: the people of Wenzhou are equipped with business sense and a commercial culture more dominant than anywhere else in China. Wenzhou has two economic characteristics: it was the first to launch a market economy, and it has the most active and developed private economy in China.

Ook Dongsheng komt uit Whenzou. Chengji, de (nu oudste) zoon van Dongsheng en Ran, heeft een half jaar doorgebracht bij zijn grootouders. Wij gaan hem ophalen. Het lijkt of er geen tijd tussen heeftgezeten. Het is meteen weer vertrouwd.

Dongsheng’s parents apartment

Dongheng comes from Wenzhou too. Chengji, Ran and Donsheng’s (now eldest) son has stayed with his grandparents for half a year. We are going to pick him up. When we see each other, It seems like yesterday.

Verborgen tussen de flats liggen speelplaatsjes. Voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Deze crosstrainer wordt gebruikt door een mevrouw van 90 jaar.
Hidden between the apartment buildings are play fields. For children, but also for adults. This epileptical is used by a 90-year old lady.

New Year

Het is Chinees Nieuwjaar – het Lentefeest. Dat betekent vooral veel uit eten gaan: met de familie van Dongsheng’s vader, met de familie van Dongsheng’s moeder, met de familie van Ran’s moeder….
It is Chinese New Year – Spring festival. Most of all it means going out for dinner in a restaurant : with Dongsheng’s father’s family, with Dongsheng’s mother’s family, with Ran’s mother’s family…..

oudste generatie – oldest generation

We maken deel uit van de familie en we horen bij de oudste generatie. Per generatie worden er foto’s gemaakt.
We are part of the family and we belong to the oldest generation. From each generation a picture is taken.

in Aojiang

We verblijven een paar dagen in Aojiang, bij Ran’s moeder. Aojiang, niet ver van Wenzhou, heeft 200.000 inwoners, maar wordt nog steeds beschouwd als platteland. Het heeft ook een totaal andere sfeer. Omdat de afstanden kleiner zijn, is de fietstaxi een gebruikelijk vervoermiddel.

We are staying in Aojiang for a few days, in the house of Ran’s mother. Aojiang, not far away from Wenzhou, has 200.000 inhabitants, but is still considered countryside. It has a completely different atmosphere. And because distances are small, the trishaw is a common way of transport.

We gaan een dagje uit, de bergen in. Het regent en het is heiig.
Hier, op het platteland, zijn echt kleine dorpen.
We are going out for a day, into the mountains. It is raining and it is hazy. Here, in the countryside, are really small villages.

De nevel geeft een mystiek sfeertje aan deze tempel.
The haze gives a mystical atmosphere to this temple.

De weg is te smal.
The road is too narrow.

Aojiang in the kitchen

Weer thuis in Aojiang !
Back home in Aojiang !

Ook het huis is heel anders dan in Wenzhou: 5 verdiepingen, met op elke verdieping een kamer.
The house is different from Wenzhou too: 5 storeys with one room on each floor.

Volgende keer gaan we weer terug naar Wenzhou voor een impressie van de stad.

Next time we will go back to Wenzhou to get an impression of the town.

China: Kunming (2007)

Posted on 16 april 2016 by edith klinkhamer

Kunming

We zijn in Kunming, de hoofdstad van Yunnan. Een stad met (nu) 6,6 miljoen inwoners, waarvan er 4,5 miljoen direct in de stad wonen.
We are in Kunming, the capital city of Yunnan. Kunming has a population of 6,626,000 with an urban population of 4,575,000.

Kunming ligt op 1890 meter hoogte. Er is daarom weinig smog. Het heeft een van de mildste klimaten van China en wordt ook de Lentestad genoemd. Het hele jaar door bloeien er bomen en struiken.

Kunming is situated at an elevation of 1,890 metres (6,200 ft). It has one of the mildes climates of China. Kunming is known as the “City of Eternal Spring”. The city is covered with blossoms and lush vegetation all-year round.

mah-jongg

Ook nu is het heerlijk weer en we zoeken een park op.
We zijn niet de enige! In dit park vinden we vooral ouderen. Ze zitten zomaar wat in de zon, slapen, spelen Mahjongg of Chinees schaak. Of ze maken muziek.
Een levendige bedoening!
Kun je nu zomaar gaan fotograferen? Ik vraag het hen. En ze zijn enthousiast. Een digitale camera zoals ik heb kennen ze nog niet (het is 2007 en het is een spiegelreflex) en ze vinden het leuk om de foto’s zelf te kunnen zien.
Ze bieden me thee aan en vragen of ik meedoe met Mahjongg spelen (wat ik toch maar niet doe). Het is echt gezellig.

Chinese chess

The weather is indeed beautiful and we’re going into a park. We’re not the only ones! The park is filled with elderly people. Some are just sitting in sun or shadow, taking a nap. Others are playing, Mahjongg or Chinese chess. Or they are making music! Very lively.
Could I take pictures? I ask them. They are enthusiastic. Most of them have never seen a digital camera like I have (it is 2007 and it is a DSLR) and they love to see the pictures.
They offer me tea and ask if I would join them in playing Mah-jongg (I didn’t).
It is really “gezellig” (a Dutch word you can’t translate – it is something like cozy, sociable…)

De volgende dag ontdekken we andere parken. Het Daguan Park is gelegen rond een groot meer. Ik ben in het hotel achtergebleven met wat koorts. De foto’s van het park zijn van Jan.

Daguan Park

The next day we visit another park. The Daguan Park is situated around a large lake. I’ve stayed in the hotel because I had a bit fever. Jan took these photos.

Year of the pig

Het is vlak voor het begin van het nieuwe jaar: het jaar van het varken (2007)

New Year is coming soon: the year of the pig (2007)

Daguan Park

De bloemenzee ziet er erg Nederlands uit. Maar: Kunming is een centrum van bloementeelt. HET centrum in Azië. Nederlandse deskundigen hebben technology naar Kunming gebracht. En natuurlijk is er veel samenwerking en zijn er Nederlandse bedrijven in Kunming gevestigd. Er is ook elk jaar een “Keukenhof”: Kunming International Flower Exhibition

The abundance of flowers looks very Dutch 🙂 But: Kunming is the center of floriculture. It is THE center in Asia. Dutch experts have brought the technology to Kunming. And of course there is a lot of cooperation and Dutch companies are settled in the region.
Every year a flower exhibition is held – like “Keukenhof”: Kunming International Flower Exhibition.

Daguan Park

’s Avonds gaat ons vliegtuig naar Zhejiang. Door de nieuwjaarsdrukte hebben we geen tickets kunnen krijgen naar Wenzhou. We vliegen naar Hangzhou en zullen daar opgehaald worden. Maar eerst hebben we op het vliegveld nog een leuke ontmoeting. Een chinees junioren voetbal elftal. Met KNVB shirtjes aan. Jong Oranje loopt hier dus rond 🙂

In the night we will fly to Zhejiang. In these days before New Year many people are travelling. So we couldn’t get tickets to Wenzhou. We can fly to Hangzhou and there we will get picked up. But before that we have a nice encounter at the airport: a Chinese junior soccer team. With KNVB (Dutch football association) shirts! Young Orange is here 🙂

Volgende keer de reis naar Wenzhou. We zijn dan niet langer toerist maar gaan onder in een “gewone” miljoenenstad en maken deel uit van een Chinese familie.

Next time our trip to Wenzhou. We will not be tourists anymore. We will immerse in a “normal” city with millions of inhabitants and we will be a part of a Chinese family.

China: Tijgersprong kloof en Erhai meer/ Tiger Leap Gorge and Lake Erhai (2007)

Posted on 10 april 2016 by edith klinkhamer

Hutiao Xia

De Tijgersprong kloof (Hutiao Xia) ligt zo’n 60 km buiten Lijang. Door de kloof stroomt de rivier Jinsha Jiang, die water naar de Jangtze brengt.

The Tiger Leap Gorge (Hutiao Xia) is situated about 60 kilometers (37 mi) from Lijang. The river Jinsha Jiang runs through the canyon and is a primary tributary of the upper Yangtze River

Het is een van de diepste kloven vande wereld. Van de hoogste berg (Jade Dragon Snow mountain) tot aan de dalbodem is het 3900 m.

20070209_China_1083 It is one of the world’s deepest canyons. From the highest mountain, the Jade Dragon Snow mountain till the bottom of the valley it is 3900 meters / 13000 feet.

De overheid heeft een mooie verharde weg gemaakt. Hij is gemakkelijk begaanbaar, maar niet zonder gevaar. Elke paar honderd meter zit er een man in een soort uniform en met een megafoon. Ze zijn vriendelijk totdat je te ver naar links komt…. je moet in rijtjes achter elkaar lopen, zo ver mogelijk naar de rechterkant!

The government made a nice paved road. It is easy to go, but not without danger. There can be rock slides. Every few hundred meters there is a guy in a kind of uniform, with a megaphone. They are very friendly till you walk to far to the left…. you have to walk in rows, as close as possible to the right side!

Dali

Vlak bij Dali, ook in de provincie Yunnan, ligt het Erhai meer, 250 km²,waarin verschillende eilanden liggen. Vanaf het meer heb je een schitterend uitzicht op de Jade Dragon Snow mountain (5,600 meter).
Near Dali, also in the province of Yunnan, is Lake Erhai, 250 km² (97 square mile). Lake Erhai has several islands. From the lake we have a great view on the Jade Dragon Snow mountain (5,600 meters – 18,360 feet).

We varen naar twee eilandjes.
Eerst naar het eilandje met de Xia Putao tempel, een boeddhistische tempel.

Ran, Dongsheng and a Bai woman

We make a boat trip and visit two islands.
The first has a Buddhist temple, Xia Patao temple.

We zijn geboeid door Kwan Yin, de godin van de barmhartigheid. Zij lijkt op alle vrouwelijke goden/ verlossers, ook op Maria. We branden wierook stokjes voor haar.
We are fascinated by Kwan Yin, the godess of mercy. She is like all female gods and saviours, like Maria too.We burn some incense for her.

Het volgende eiland is Jinsuo Dao. Daar is een vissersdorp waar de Bai leven, een ethnische minderheid.

Bai people

The next island, Jinsuo Dao,has a fishermans village. The people who live here are the Bai, another ethnic minority.

Volgende keer gaan we naar Kunming, de hoofdstad van Yunnan.
Next time we will visit Kunming, the capital of Yunnan.

in zicht

foto's en gedachten

Auteursarchief: edith klinkhamer

Liefde, respect en rouw…Love, respect and grief

Leven in Minsk Living in Minsk

Minsk: Independence Square

Wit-Rusland: reis naar het onbekende; Belarus: a trip to an unknown country

Een dagje Apenheul A day in Apenheul

Agneta, een vrouw en haar park. A woman and her park.

Wenzhou: een gewone Chinese stad Just a normal Chinese city

Wenzhou and Aojiang (Zhejiang)

China: Kunming (2007)

China: Tijgersprong kloof en Erhai meer/ Tiger Leap Gorge and Lake Erhai (2007)

Dali

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Delen:

Vind ik leuk:

Dali

Delen:

Vind ik leuk: