Kikkers…kikkers…. een in memoriam; frogs…frogs… a remembrance

Een goede vriend is overleden: Werenfried ( Friedje, Thadje) van Venrooij.
We leerden elkaar kennen in 1978, op een orientatieweekend over Franciscaanse spiritualiteit.
En we hielden contact, al die jaren. 34 jaar  vriendschap.
Soms heel intensief, dan weer wat minder.
We wisten van elkaar wat er belangrijk was in ons leven in bepaalde periodes.
Deden dingen samen : een diaserie maken over spiritualiteit.
Bomen over de keuzes in je leven.
Een dag organiseren voor cliënten van GGNet en Reinier van Arkel ter voorbereiding op een reis naar Rome en Assisi.
Een dagje “klooster” mogelijk maken voor een oudere cliënte van GGNet die haar leven lang al een keer een klooster had willen bezoeken.
Een bezoek mogelijk maken van cliënten van de Voorde (GGNet) aan het Kapucijnenklooster in Den Bosch.

Vrijdag 20 juli hebben we afscheid van elkaar genomen.
Woensdag 25 juli 2012 is hij overleden en de 31e in Tilburg begraven.

Werenfried in 1978

A good friend has died: Werenfried (Friedje, Thadje) van Venrooij.
We met in 1978 on a weekend about franciscan spirituality.
We kept in touch all those years. 34 years of friendship.
Sometimes in an close way, sometimes less close.
But we knew about one another what was really important in our lives, in different periods.
We did things together: making a slide show about spirituality.
Having good long talks about choices in life.
Organizing a day for clients of GGnet and Reinier van Arkel in preparation to a trip to Rome and Assisi.
Making it possible for an older client of GGNet to spend a day in convent – her lifelong dream.
Facilitating a visit of clients of the Voorde (GGNet) to the Capuchin convent in Den Bosch.

Friday the 20th of July we said goodbye to each other,on wednesday 25th 2012 he died, and he is buried on the 31th in Tilburg.

zittend in de zon/ sitting in the sun

Kikkers….
speelden een belangrijke rol in zijn leven…
Als bioloog bracht hij uren door in de Hatertse Vennen om het (parings) gedrag van kikkers te bestuderen.
Hij schreef er zijn doctoraal scriptie over.
En op zijn kamer kon je een grote collectie kikkers bewonderen – overal vandaan en van allerlei materialen.
Met hart en ziel was hij Minderbroeder Kapucijn, gaf leiding aan de orde als provinciaal en gardiaan.
En tegelijk – hij ging zijn eigen weg..
als een kikker die telkens weer uit de kruiwagen springt…
soms ook als een driftkikker, die behoorlijk kon blazen als hij het ergens niet mee eens was…
De dag na de begrafenis ben ik naar de Levenstuinen gegaan om kikkers te fotograferen.
Hoe zou ik Friedje beter kunnnen eren?

Hij heeft wel een heel eigen plekje gemaakt… he did create a place of his own….

Frogs….
played an important role in his life..
Being a biologist he spent hours on the Hatertse Vennen studying the ( mating) behavior of frogs. He wrote his masterthesis about it.
In his room he had a huge collection of frogs – from everywhere and from different materials…
With all his heart and soul he was a Capuchin Franciscan, was leading the order as a Provincial and as a Guardian.
In the mean time: he went his own way..
as a frog jumping out of the wheelbarrow again and again….
sometimes as a hothead ( in Dutch we call it an angry frog…), who uses his vocal sacs when he doesn’t agree…

klaar om te springen/ ready to jump

The day after the funeral I went to the Levenstuinen to photograph frogs.
How could I honor him more?

Citaat uit een interview dat Piet van Asseldonk hield met Werenfried een paar maanden voor zijn dood:
Denk je wel eens aan een leven na de dood? Heb je daar een voorstelling van?
Niet echt. Ik denk daar ook niet veel over na. Bang voor de dood ben ik absoluut niet. Ik heb een heel mooi leven gehad. Is het dan niet ondankbaar als je dan ook nog een leven na de dood verwacht? Het houdt me niet echt bezig. Hemel heeft, denk ik,iets te maken met licht, liefde en dankbaarheid.

Quote from an interview (by Piet van Asseldonk) with Werenfried a few months ago, looking forward to his dead:
Do you think about a life after death? Can you imagine something like that?
Not really. I don’t think about that a lot. I’m not afraid of death. I’ve had a very beautiful life. It would be ungrateful expecting a life afterwards, isn’t it? It doesn’t occupy my mind. I think: Heaven has something to do with light, love and gratitude.

Werenfried visiting GGNet in 2006 – foto: Nel Appelmelk

Een flirt in de Tuin van de Liefde — A flirt in the Garden of Love

Vrijdagmorgen in de levenstuinen in Teuge. Ik ben al een tijdje aan het fotograferen en wil even pauze houden. De tuin van de Liefde is een goede plek. Er staat een veranda die uitnodigt om te gaan zitten. Ik wil even lezen: The Practice of Contemplative Photography – Seeing the World with Fresh Eyes, van Andy Karr en Michael Wood. Een prima boek voor deze plek.
Ik krijg de kans niet… Net heb ik gelezen over het belang van “zien” – los van elke verbeelding, elke techniek, elk idee dat je in je hoofd hebt – of er stapt een pauw de tuin in.

A Fridaymorning in the Gardens of Life. I’ve been photographing for a while and want to have a break. The Garden of Love is a good place. There’s a veranda inviting you to sit down. I want to read a bit: The Practice of Contemplative Photography – Seeing the World with Fresh Eyes, by Andy Karr and Michael Wood. An excellent book to read here.
I don’t get the chance. I just read about the importance of “seeing” – apart from every imagination, every technique, every idea that could be in your mind – as a peacock walked into the garden.

Hij gaat voor me staan en zet zijn sleep wijd op.
Wat kan ik anders dan toch weer mijn camera pakken?
Hij draait zodat ik hem van alle kanten kan bekijken.
Hij laat me om hem heen lopen, heeft me in zijn ban.

He stands in front of me and fans his tail widely.
What else can I do than taking my camera again?
He is turning so I can have a look at him at all sides.
He makes me walk around him, I’m under his spell.

Achteraf lees ik dat dat nu precies het paringsritueel is dat mannetjespauwen aan het eind van de winter uitvoeren: “Als de haan zijn sleep opzet om een wijfje te veroveren zijn deze veren het duidelijkst te zien.. Als een wijfje interesse toont draait de haan zijn rug naar het vrouwtje toe zodat het vrouwtje om hem heen moet lopen om zijn prachtige veren nog te kunnen zien” (wikipedia).

Afterwards I read that it’s exactly the courtship dance  peacocks perform at the end of winter. “As the peacock fans its tail to capture a peahen these feathers are seen most clearly, If a peahen is interested the peacock turns its back to her so she has to walk around him to see his beautifull tail feathers  again. “( Dutch wikipedia)


En ja, hij heeft me veroverd…:)  En tegelijk heeft hij me laten zien wat Contemplative Photography op dat moment voor mij betekende. Op je af laten komen wat je ziet….. en dat vastleggen.

And yes, he captured me:)  At the same time he showed me what Contemplative Photography meant for me at that moment: to be open for what you see and record it.

De lente komt niet in één dag/ Spring doesn’t come in one day…

Hortensia - dode bladeren - dead leaves

Uren kan ik kijken naar de dode blaadjes van een Hortensia.
Zo ragfijn, zo teruggebracht naar pure vormen
I can look for hours at the dead leaves of a Hortensia.
So subtle, so reduced to pure forms.

Hortensia - with the Lensbaby sweet 35

Het is lente, maar de Hortensia moet haar winterkleed nog verliezen.
It’s Spring, but the Hortensia  has still to release it’s old leaves.

De  overgang van de seizoenen  is niet iets wat in één dag gebeurt.
The changing of the seasons isn’t a one-day happening.

Dat maakt het mooi, boeiend.
Het kan je ook ongeduldig maken wanneer je verlangt naar warmte, het nieuwe…

It’s fascinating and beautiful.
But when you’re longing for warmth and something new, it might make you impatient.

Hortensia Lensbaby sweet 35

Deze week is het Goede Week/ Stille Week…
Tussen de dood van Goede Vrijdag en het leven  van Paaszondag is er een “Stille Zaterdag”. Het leven heeft tijd nodig om weer door te breken!

This week is the Holy Week.
Between the death on Good Friday and the life  of Easter Sunday there’s  Holy Saturday. Life needs time to break through again!

Hortensia

De foto’s zijn genomen in de Levenstuinen in Teuge. Een uitstekende  plaats om de veranderingen in de natuur te volgen, om te mediteren en tot rust te komen.

The photo’s are taken in the Gardens of Life in Teuge. An excellent place to watch nature changing – and to meditate and  find rest.

Zie ook mijn eerdere post over de levenstuinen/ also read a former post about the Gardens of Life:

Nog steeds..herfst.. Autumn revisited

Waar schoonheid vergaat.. is schoonheid

As beauty goes by… there’s beauty

Het is prachtig weer. Het wordt kouder, maar de zon schijnt volop.
Toch nog een dag “Levenstuinen”.

The weather is magnificent. It’s getting colder, but the sun is shining abundantly.
Another day in the “Gardens of Life”

De Hortensia blijft mooi…

The Hortensia is still wonderful

Spel met het licht
Playing with light

met vormen
with shapes

en kleur
and color

Levenstuinen / Gardens of Life

For English: please scroll down

Op een steenworp afstand van mijn huis liggen de Levenstuinen. Een prachtige plek om te genieten van bloemen en planten, van de variatie aan tuinen, van de rust en de sfeer.

blauwe waterlelie / blue water lilly

Het mooie van de levenstuinen in Teuge is dat je er op heel verschillende manieren kunt rondwandelen. Niet alleen letterlijk… dat ook… na heel wat jaren ontdek ik steeds weer nieuwe paadjes. Maar ook figuurlijk.
Je kunt al lopend de kleuren en vormen van bloemen en planten bewonderen.
Je kunt op een van de vele bankjes neerstrijken om  zomaar wat te zitten, te lezen, of te genieten van het ontwerp van een tuin.

Fuchsia

Je kunt ook door de tuinen lopen alsof je een weg door het leven loopt.
Je begint in de tuin van de bevruchting.  Dan ga je een vrij smal, wat donker gedeelte in: je bent in de baarmoeder en het geboortekanaal. Aan het eind is er licht: de geboorte. Daar kun je rustig even de tijd nemen om het uitzicht op het omringende land te bekijken en een van de drie paden te kiezen: de jungle, het varenpad of de vallei. Telkens kom je dit soort keuzemogelijkheden tegen. Welke weg ga je in je leven? Welk pad je inslaat bepaalt wat je onderweg ziet.


De vallei lijkt een rustige weg, maar na een tijdje stuit je op een moeras. Het symboliseert een moeilijke tijd in een mensenleven. Een mooi beeld! In de joods-christelijke traditie zijn we gewend om zo’n periode als woestijn te benoemen. Maar moeras sluit veel beter aan bij ons eigen landschap. In een moeras kun je eindeloos verdwalen, je kunt vast komen te zitten. Wie trekt je eruit? Zie je door de mistvlagen over een moeras nog welke kant je op kunt? Gelukkig liggen er in Teuge vlonders over het moeras. De weg blijkt begaanbaar.

Ook in het moeras zijn mooie dingen te ontdekken. Even in the swamp some things are beautiful

Na het moeras worden je zintuigen aangesproken. In de tuin van het geluid hoor je water kletteren. In de tuin van het zien geef je je ogen de kost en in de tuin van de tast mag je sculpturen aanraken.

sculptuur van José Oosterveen

Hoog boven het water staat een klein kapelletje met symbolen uit westerse en oosterse levensbeschouwingen. Je kunt ook naar beneden, naar de tuin van de verdieping. Wat is er belangrijk in jouw leven? Neem je de tijd voor rust en bezinning of wil je zo snel mogelijk alles zien?
Ga je naar de treurtuin of koester je je in de zon in de vlindertuin?

varen in de tuin van de verdieping/ fern in the garden of deepening

Als je alle tuinen hebt doorlopen kom je in de tuin van de dood. Maar, eerlijk gezegd, zo ver kom ik vaak niet. Mijn laatste tuin is meestal die van de smaak: met heerlijke bosvruchtentaart en koffie of thee.

(P.S. de header van dit blog is ook een foto uit de Levenstuinen
en de foto’s lopen door in de Engelse tekst)

Nog meer van mijn foto’s van de Levenstuinen 

Naar de site van de Levenstuinen

Within a stone’s throw of my house: the Gardens of Life.
A magnificent place to enjoy flowers and plants, the variety  of gardens, the tranquillity and ambience. It’s nice you can walk through the gardens in completely different  ways. Not only literally… after a lot of years I still discover new paths. But also figurative.
While walking you could admire colors and shapes of flowers and plants.
You could descend on one of the many benches to sit, read or enjoy the design of one of the gardens.

You might also walk in the gardens as if you are walking a path in your life.
You start in the garden of conception. You follow a  bit dark and narrow path: the womb and birth canal. On the end there is light: birth! There you can enjoy the view on the surrounding farmer’s land and can choose for different directions: the jungle, the path of ferns and the valley. On your way in the gardens there are several of these kind of crossroads. What is your path in life? The path you choose decides what you´ll see.

Hortensia blad in de herfst / Hortensia leaf in fall

The valley looks like an easy way, but after a while you´ll see a swamp. It´s a symbol of a hard time one could have in life. An appealing image! In the Jewish-Christian  tradition we’re used to call a time like that a desert. But in a western European landscape a swamp is more common than a desert.
In a swamp you easily get lost, you might get stuck. Who’s going to drag you out? And when it’s growing foggy upon the swamp could you still see which path you have to go?
Luckily in Teuge there’s a planking across the little swamp. It’s passable.

In the gardens behind the swamp it’s about your senses. In the garden of sound you hear the ristling of the water and in the garden of touch you can feel the sculptures.

High above the water is a little chapel with symbols from eastern and western religions.
You could also descend to the garden of deepening. Do you take time for some rest and reflection or do you want to see everything as quickly as possible?
Do you go to the garden of sadness or are you going to bask in the sun in the butterfly garden?

When you’ve passed all gardens you come to the garden of death. But, honestly, so far I don’t make it most of the time. Usually I end up in the garden of taste with blue berry pie and coffee or tea.

BTW: the photo in the header is also taken in the Gardens of Life.

To more photos taken by me in the gardens of life

Reflecties / Reflections

expo quarter Lissabon

for English please scroll down..

Waarom fotografeer je zo vaak reflecties?
Eerlijk gezegd, ik weet het niet.

Omdat het me echt stil laat staan? Of zitten, of liggen…?
Elke verandering van standpunt, hoe klein ook, geeft weer een heel ander beeld.
Of doet de reflectie zelfs helemaal verdwijnen.
Het is “slow” fotografie die je totale aandacht vraagt.

Gelre ziekenhuis / hospital Apeldoorn

Omdat het de “werkelijkheid” anders laat zien?
Op zijn kop, vervreemdend soms. Rimpelingen in het water veranderen het beeld. Ondersteboven zie je dingen die je eerst niet zag.
Het doet me denken aan wat de Oostenrijks-Amerikaanse psycholoog Paul Watzlawick zegt in “Het kan anders”. Wanneer je steeds op dezelfde manier naar iets ( een probleem, een situatie) kijkt, staar je je blind. Je ziet alleen maar meer van hetzelfde. Wanneer je van die manier van kijken los kunt komen en het onlogische, onverwachte toe kan laten, kun je ontdekken waar het echt om gaat.

Ik ben heel benieuwd naar jullie ideeën over reflecties….

Levenstuinen Teuge / Gardens of Life

Levenstuinen Teuge / Gardens of Life

Why do you photograph reflections so often?
Honestly, I don’t know.

Is it because it stops me, while standing, sitting or lying?
A slight change in position could cause a completely different image. It could even make it vanish.
It’s “slow” photography, requiring full attention.

Because reflection could show reality in a different way?
Topsy-turfy, alienating. Rinkles in the water change the image. Upside-down you see things you didn’t see before.
It reminds me of the Austrian-American psychologist Paul Watzlawick in his book “Change”. Looking continiously at things ( a situation, a problem) in the same way, we might get fixated. You only see more of the same.
Going beyond that and being open for the “illogical” and unexpected might lead you to the heart of the matter.

I’m looking forward to your ideas about reflections….