Omgaan met het verleden/ Dealing with the past

Atrium Politieacademie

For English , please scroll down.

Je kunt op verschillende manieren met het verleden omgaan.
Je kunt het koesteren. Soms zelfs heimwee hebben naar vroeger. Alles moet het liefst zo blijven als het was. Gebouwen worden gerestaureerd volgens oude tekeningen. Mooi, soms zelfs heel mooi. Monumenten van het verleden. Je kunt ze bekijken, maar kun je er in leven?
Je kunt ook het verleden achter je laten. Vooruit kijken en verder gaan. Soms is dat goed. Niet alles in het verleden is immers goed geweest. Maar raak je dan ook niet je geschiedenis kwijt? De geschiedenis die je gevormd heeft tot nu toe. In onze steden en dorpen is veel gesloopt. Soms terecht. Er moet ruimte komen voor het nieuwe, voor de toekomst. Soms is het wel heel radicaal gebeurd, zonder respect voor de eigen groei van een stad of dorp.
Een uitdaging is het om  het verleden met respect te benaderen, het te wegen. Wat neem je mee, wat niet? Hoe kun je de waardevolle dingen uit het verleden zo met je meenemen dat ze je nu inspireren, dat ze je verder brengen op weg naar de toekomst.
In 2010 is in Apeldoorn de hernieuwde Politieacademie geopend. In de 30-er jaren gebouwd als kleinseminarie ( internaat en school voor jongens die priester wilden worden). De architecten ( Atelier PRO, Studio Leon Thier) hebben het oorspronkelijke gebouw herschapen in een prachtige plek waar de geschiedenis voelbaar is, maar waar ook nu met plezier gewerkt en gestudeerd kan worden!
Tijdens de Open Monumentendagen op zaterdag 10 en zondag 11 september is de Politieacademie van 10 tot 5 open voor het publiek. De moeite waard!

Menno en Frans-Jan: bedankt voor jullie gastvrijheid en de toestemming om foto’s te maken!

Naar nog meer van mijn foto’s van de politieacademie op Flickr

de kapel is nu restaurant - the former chapel is a restaurant

de sacristie is vergaderkamer -- the sacristy is meeting-room

There happen to be different ways of dealing with the past.
One could cherish the past, even idealize it. Everything has to stay the way it used to be. Buildings are restored according to old designs. Beautiful. Monuments of the past. One can look at them, but could one also live in them?
One could also leave the past behind. Look to the future and go on. Sometimes that might be ok. Not everything in the past happens to be good. By doing this, aren’t you losing your history as well?  Your history that made you the person you are now.
In our towns a lot of things are demolished. Sometimes it is justified. There must be room for new things, for the future. Sometimes it was done too radically , without respect for the development of a town.
It’s a challenge to approach the past with respect and to weigh it. What do you bring with you, what do you leave behind?  How could you take precious things from the past with you in a way they’ll inspire you on your road to the future?
In 2010 the renewed Police Academy of the Netherlands is opened. Built in the 30’s as a minor seminary of the diocese of Utrecht. The architects   ( Atelier PRO, Studio Leon Thier) reshaped the original building into a magnificent place. One could feel history, but also work and study with pleasure in a modern setting!

Menno and Frans-Jan: Thank you for your hospitality and the opportunity I got to take photos!

More of my photos of the Police Academy on Flickr 

Een onverwachte ontmoeting / An unexpected meeting….

(for english, please scroll down)

Jan is bezig met het opruimen van de schuur en het gedeelte van de tuin er om heen. Ik houd even pauze. Ik ben een foto uit ca 1928 aan het restaureren. Heel precies werk dat je niet te lang kunt volhouden. Wat zal ik doen, verder met de foto, of de keukenkast opruimen…
Dan roept Jan: moet je nu eens kijken… in een hoekje zit, tussen bladeren een pad. Een grote, bijna zwarte pad.
De oude foto en de keukenkast zijn vergeten. Ik neem een foto van boven af. Dat is niks. Je kunt de pad amper zien. Dan maar plat op de grond, op de tegels.
We kijken naar elkaar, de pad en ik. Wiens terrein is dit nu eigenlijk?
Af en toe beweegt de pad. Hij loopt een stukje verder de hoek in.
Het gaat traag. Hij heeft blijkbaar alle tijd. Ik ook.
(Sorry, pad, misschien ben je een zij. Maar telkens hij/zij schrijven is ook zo wat.)

Hoelang het geduurd heeft, weet ik niet meer. Het lijkt eindeloos. Een proces van elkaar (?) observeren. Plotseling draait de pad zich om. Hij gaat recht voor me zitten. Probeert ie me te intimideren? Ik geniet ervan, eerlijk gezegd… het is een mooie pose voor een foto.
Dan is het opeens voorbij. Ik hoor een boel geritsel, maar  zie de pad in geen velden of wegen meer.

De rest van de middag lees ik over padden. Die foto en de keukenkast…ach, dat kan morgen nog wel.

Jan is cleaning up the shed and a part of the backyard. I take a break. I’m restoring a  photo, taken around 1928. It’s a meticulous job. You can’t keep at it for a long time.  What shall I do? Go on with the photo, or clean a kitchen’s cupboard?
Then Jan calls: Come and have a look here! A toad is sitting in a corner, between leaves. A big, almost black toad.
The old photo and the kitchen’s cupboard are forgotten. I take a picture from above. No way.. one could hardly see the toad. I have to go flat on my belly, on the pavement.
We’re looking at each other, the toad and I. Who’s territory is this? Now and again the toad is moving. He walkes a bit further to the corner. He is slow. Apparently he’s got all the time of the world. Me too.
( Sorry toad, maybe you’re a she – but I hate to write he/she every time)

How long I have been lying there I don’t know. It seemed endless. A process of observing each other ? Suddenly the toad turns around. He is going to sit right in front of me. Is he intimidating me?  I enjoy it…it’s a nice pose for a photo.
Then it’s all over. I hear a lot of rustling, but the toad has completely disappeared.

That afternoon I spent reading about toads. That photo and the kitchen’s cupboard… they can wait till tomorrow.

Welkom! Welcome!

For english, scroll down please.

Fotografie is voor mij vooral zien.
Een nieuwe manier van kijken.
Onbevangen de wereld om me heen op me af laten komen
met aandacht voor de dingen zoals ze zijn,
kleuren, vormen, patronen.
Onbevangen – en tegelijkertijd kan ik niet anders dan mijn wereld laten zien.
Wat ik zie, wat me raakt, wat me boeit.
Een foto is ook een reflectie van mezelf!

In dit blog neem ik je mee op een ontdekkingsreis
door die wereld.

Je reactie stel ik zeker op prijs!
Ga daarvoor naar het einde van deze pagina en klik op reactie.
Dit blog bestaat uit verschillende pagina’s. Je kunt op  woorden klikken in de menubalk aan de bovenkant.

Deze week foto’s genomen in de achtertuin
tussen de regenbuien door.

hoe mooi regen kan zijn...:)

de reflectie van de fotograaf is wel heel letterlijk!

Welcome!

Above all photography for me is seeing.
A new way of looking.
With an open mind  to the world around me.
Paying attention to things as they are.
Open-minded, and at the same time I can only show you my world:
what I see, what moves me, what fascinates me.
A photo is a reflection of myself!

In this blog I’ll take you on a discovery through that world.

I’ll appreciate your comment!  (geef een reactie)

This week photos taken in my backyard – in between the showers.