Museum of the Great Patriotic War
Wit-Rusland is vol monumenten, met veel liefde en respect gemaakt.
Vele herinneren aan de Tweede Wereldoorlog, of “de grote Patriottische Oorlog”zoals hier gezegd wordt.
Wit Rusland heeft 2,2 miljoen inwoners verloren in WOII. Een op de drie Wit Russen is gestorven. Dat is meer dan in andere landen. Waarom?
In de ogen van de nazi’s waren de volken van de Sovjet Unie “Untermenschen”. Er was ook een heel grote joodse gemeenschap (650.000). En de verzetsbeweging was sterk. Elke keer als zij sabotage pleegden werd een dorp in brand gestoken en de inwoners gedood.
Ik laat hier iets zien van drie plaatsen die we bezochten: het museum van de “Grote Patriottische Oorlog” (WOII), het dorp Kathyn en het eiland der tranen in Minsk.
Victory Hall in the Museum of the great Patriotic War
Belarus is full of monuments, made with much love and respect.
A lot of them remind us of World War II, or as they say “the great Patriotic War”.
Belarus has lost 2,2 million inhabitants in WWII. One of three Belarusians died. That is more than in other counries. Why?
In the eyes of the nazis the people of the Soviet- Union were “Untermenschen”.
There was a very large jewish community (650.00 people). And: the resistance movement was strong. Every time they commited sabotage, a village was destroyed and the people were killed.
I tell about three places we’ve visited: the Museum of the Great Patriotic War (WWII), the village Kathyn and the Island of Tears in Minsk.
The towns and villages of Belarus with the number of the people who died
We bezochten het gloednieuwe museum dat gewijd is aan de Tweede Wereldoorlog. We zijn zo gewend om vanuit een West-Europees standpunt naar de oorlog te kijken. De geallieerden zijn voor ons al gauw de Amerikanen, Canadezen en Engelsen, waarbij we de neiging hebben de Sovjet Unie te vergeten.
We visited the brand new museum about WWII. We are used to look at WWII from a western European point of view. Always thinking of the allies as Canada, the UK and the USA, and forget about the Soviet Union.
detail Victory hall
Het was goed om nu een Oost-Europees gezichtspunt te ervaren. De Sovjets speelden een belangrijke rol in het bevechten van de Nazi’s. Er was uitvoerige informatie over alles wat er gebeurd was. Maar het meest van alles waren we onder de indruk van de vele persoonlijke documenten, bezittingen en foto’s. Zo krijgt oorlog een naam en een gezicht.
women went to war too
It was good to look through east European eyes now. The Soviets played an important role in fighting the Nazi’s. There was extended information about everything that has happened. But most of all we were impressed by the many personal documents ,belongings and photos. War gets a face and a name this way.
A village destroyed by the Nazis.
Dit is een van de beroemde WOII posters: het Moederland roept. Hij werd gemaakt in juni 1941. De kunstenaar vertelt dat het idee om een archetype van de moeder die om de hulp van haar zonen roept te maken toevallig bij hem opkwam. De vrouw van de kunstenaar kwam zijn atelier binnen rennen nadat ze het nieuws van de inval van de Nazi’s in de Sovjet Unie had gehoord en riep “Oorlog!” Geschrokken door de uitdrukking op haar gezicht begon de kunstenaar onmiddellijk schetsen te maken van het latere meesterwerk (dank aan Julia Milyutina voor de uitleg)
Motherland calls
This is one of the famous posters of WWII, “Motherland Calls!”. It was created in late June 1941. The artist said that the idea of creating a collective image of the mother, calling for the help of her sons came to him by chance. Hearing the first post Soviet Information Bureau of the attack of Nazi Germany artist’s wife ran to his studio with a shout “War!”. Startled by the expression on her face, the artist immediately began to make sketches of the future masterpiece (thanks to Julia Milyutina for the explanation).
museum reflection
Tot aan 22 maart 1943 was Kathyn een klein, rustig dorp. Mensen werkten op het veld, kinderen gingen naar school. De Nazi’s kwamen. Ze staken het dorp in brand en doodden alle inwoners. Kathyn werd een symbool voor alle dorpen die volledig verwoest werden. Inwoners van 628 dorpen werden levend verbrand. 186 dorpen werden nooit meer opgebouwd en verdwenen van de aardbodem.
Kathyn
Till March 22, 1943 Kathyn was a small, quiet village. People worked in the fields, children went to school. The Nazi’s came. They burned the whole village down and killed all the inhabitants.
Khatyn became a symbol for all the other villages which were completely destroyed. Inhabitants of 628 villages were burned alive. 186 villages were never rebuilt and vanished from the face of earth.
Kathyn the village
Ieder huis dat in Kathyn stond is gemarkeerd met lage muren, een klokketoren met een plaquette met de namen van de mensen die in het huis hebben gewoond. Van de kinderen staan de leeftijden er bij.
Van tijd tot tijd luidt elke klok. We bezochten bijna alle huizen, stonden stil, lazen de namen. We hoorden de klok voor hen luiden. Indrukwekkend.
house in Kathyn
Every house in Khatyn is marked by low walls, a pillar, kind of bell tower, with a plaquette with the names of the people who had lived in the house. And the ages of the children.Now and then every bell rings. We visited nearly all the houses, read the names and ages. Heard the bell ringing for them. Impressive.
the names of the people who had lived in the house and the ages of the children
Ook de andere verdwenen dorpen hebben elk een eigen plek. Met aarde uit het dorp in glas geborgen.
Alle andere steden, dorpen en concentratiekampen hebben ook een klein gedenkteken, in een muur.
The other vanished villages have each an own place, with in glass some soil.
All the other towns, villages, concentration camps have a little memorial, built in a wall.
Memorial for the 186 vanished villages
De gedachtenisplaats van Kathyn is gemaakt met veel respect en liefde voor iedere persoon en elke plaats. De plek roept om vrede.
The memorial of Khatyn is made with a lot of respect and love for every person, every place. It calls for peace.
Chapel on the Island of Tears
Het eiland der tranen is een eilandje in de Svislotsj rivier, midden in de stad. Het is een monument voor allen die stierven in de oorlog in Afghanistan in de 80-er jaren.
Het is een kleine kapel omgeven door beelden van mensen die achtergebleven zijn: de rouwende weduwen, moeders, zusters. Binnen in de kapel staan de namen van de 700 militairen uit Belarus die in die oorlog stierven.
The island of tears is a small island in the river Svislotsj, in the citycenter . A monument for all who died in the war in Afghanistan in the 80s. It is a small chapel surrounded by statues of those who were left to mourn the dead – widows, mothers, sisters. Inside the names of over 700 Belarusian soldiers who died in the war are inscribed.
Guardian Angel A water mechanism makes him “cry”
Een beeld van een jonge beschermengel die letterlijk huilt om degenen die op vreemde bodem hun leven lieten.
A statue of a young guardian angel who continues to literally shed tears for those lost in violent conflicts worldwide.
flag of the former Soviet Union, at the roof of the Museum of the Great Patriotic War.
in zicht 