De camera is de afgelopen tijd niet uit de tas geweest.
Ik was te ziek om ook maar iets te doen
en ook in het ziekenhuis kwam het niet van fotograferen.
herstel gaat langzaam….
The camera hasn’t been out of it’s case in the last weeks. I was too ill to do anything. And even the hospital couldn’t inspire me….
recovery takes time
in de tussentijd een passende song…. the road ahead, van City to City….
in the meantime a song that suits me: the road ahead, by City to City
The road ahead is empty
It’s paved, with miles of the unknown
Whatever seems to be your destination
Take life the way it comes, take life the way it is
Horizon in the distance
So close, and yet so far away
You shouldn’t be surprised when on arrival
The dream has flown away
And fear is not here to stay
The road ahead never gives away a promise
The road ahead is a highway or a dead-end street
A dead-end street
Raindrops on your windscreen
They fall from heaven or from hell
You drive into the light or into darkness
Incertainty as your guide
The road ahead never gives away a promise
The road ahead is a highway or a dead-end street
The road ahead never answers any questions
And nothing is sure along the way, not even tomorrow
With miles of the unknown ahead of you
The road ahead is empty
It’s paved, with miles of the unknown
Whatever seems to be your destination
Take life the way it comes, take life the way it is
in zicht 
Dear Edith,
I like the words of the song very much. Such a pity that I cannot listen to it! It is blocked for Germany due to a quarrel between YouTube and GEMA about money.
It is good to read something from you again! I wish you a steady recovery, step by step! My good thoughts are with you!
Lieve Edith, dit lied heb ik al eerder op jouw weblog gevonden en het is weer van toepassing. Maar eigenlijk altijd wel een heel leven lang voor bijna iedereen.
Het is een lied dat ook daarom troost geeft, je staat niet alleen.
Niettegenstaande dat, wens ik jou en Jan een goed gevoel toe, zeker met Kerstmis in zicht.
Mooi…………
liefs,
Robert en Marjan
Schade,dass die Musik nicht zu hoeren ist. Sie scheint wichtig zu sein. Der Text ist an manchen Stellen sehr traurig, auch wenn das Ende offen ist. Nimm das Leben wie es ist….
Geh Deinen Weg in Deinem Leben, Du darfst die Farben,die Formen und die Klaenge waehlen,gestalten, singen. Und hinter all dem ist eine grosse Schoepferkraft, sie wirkt und Du bist ein Teil davon. Eine Farbe, ein Klang in dieser grossen Weltenmusik!
Musik ist ein Troester und Heiler…
Danke,Edith!
Lieve Edith,
De tekst geeft heel beeldend het ongewisse van je levensweg weer. Maar ook voel ik in de melodie en hoe het gezongen wordt iets van vitaliteit: ‘take life the way it comes’. Herstel gaat langzaam, schrijf je. Mijn goede wensen daarbij en hartelijke groeten, ook voor Jan.
Joep
I am getting caught up with my blogging friends. I read that you have been ill. I hope you are feeling better! If you want to share, you may email me. Sometimes it just feels futile, doesn’t it? I have had a difficult 3 weeks with both my father and mother-in-law passing within a week of one another. A true love story and such a blessing they are together forever.