Twee weken aan de Bodensee
Kerstmis, Oud en Nieuw,
van donker naar licht gaan
het Kind in je geboren laten worden
het donkere achter je laten
een nieuwe weg, een nieuw begin…..

Two weeks at the Bodensee
Christmas, New Year,
going from darkness into light
letting the Child born in ourselves
leaving darkness behind us
a new way, a new beginning…..

De duitse schrijver en dichter Hermann Hesse (1877-1962) leefde gedurende een deel van zijn leven in deze omgeving. Op 4 mei 1941 schreef hij dit gedicht, Stufen, na een periode waarin hij lang ziek was.

The German author and poet Hermann Hesse (1877-1962) lived in the Bodensee area during a period of his life. After being ill for a long time, he wrote this poem, Stufen, on May 4th, 1941.

Ik kies ervoor de originele Duitse tekst te laten zien, gevolgd door een Nederlandse en Engelse vertaling.
I choose to show the original, German text, followed by a Dutch and English translation.

Stufen (Hermann Hesse)

Wie jede Blüte welkt und jede Jugend
Dem Alter weicht, blüht jede Lebensstufe,
Blüht jede Weisheit auch und jede Tugend
Zu ihrer Zeit und darf nicht ewig dauern.
Es muß das Herz bei jedem Lebensrufe
Bereit zum Abschied sein und Neubeginne,
Um sich in Tapferkeit und ohne Trauern
In andre, neue Bindungen zu geben.
Und jedem Anfang wohnt ein Zauber inne,
Der uns beschützt und der uns hilft, zu leben.

Wir sollen heiter Raum um Raum durchschreiten,
An keinem wie an einer Heimat hängen,
Der Weltgeist will nicht fesseln uns und engen,
Er will uns Stuf’ um Stufe heben, weiten.
Kaum sind wir heimisch einem Lebenskreise
Und traulich eingewohnt, so droht Erschlaffen,
Nur wer bereit zu Aufbruch ist und Reise,
Mag lähmender Gewöhnung sich entraffen.

Es wird vielleicht auch noch die Todesstunde
Uns neuen Räumen jung entgegensenden,
Des Lebens Ruf an uns wird niemals enden …
Wohlan denn, Herz, nimm Abschied und gesunde!

Stadia

Zoals elke bloem verwelkt en iedere jeugd
voor ouderdom wijkt, bloeit elke levensfase,
bloeit iedere wijsheid ook, en heeft elke deugd
zijn tijd en kan niet eeuwig duren.
Het hart moet bij iedere levensroep
bereid tot afscheid zijn en nieuw beginnen
om zich dapper en zonder spijt
te wijden aan andere, nieuwe dingen.
Bekoring schuilt in elk nieuw beginnen
dat ons beschermt en leven helpt.

Blijmoedig moeten we alle stadia doorlopen
en niet blijven hangen als aan een vaderland.
De wereld wil ons niet kluist’ren en benauwen,
maar tree voor tree verheffen en verruimen.
Nauwelijks thuis in eigen levenkring
genoeglijk ingeburgerd, of er dreigt verslappen.
Alleen wie bereid is te vertrekken en te reizen
kan zich de verlammende sleur ontrukken.

En ook al zal het stervensuur misschien
ons nog nieuwe ruimten schenken,
de roep van het leven zal nooit zwijgen…
Vooruit dan, hart, neem afscheid en word gezond!
                   vertaling door Evert van Leerdam, uit: Hermann Hesse:
De kunst van het  ouder worden.

Steps

Like ev’ry flower wilts, like youth is fading
and turns to age, so also one’s achieving:
Each virtue and each wisdom needs parading
in one’s own time, and must not last forever.
The heart must be, at each new call for leaving,
prepared to part and start without the tragic,
without the grief – with courage to endeavor
a novel bond, a disparate connection:
for each beginning bears a special magic
that nurtures living and bestows protection.

We’ll walk from space to space in glad progression
and should not cling to one as homestead for us.
The cosmic spirit will not bind nor bore us;
it lifts and widens us in ev’ry session:
for hardly set in one of life’s expanses
we make it home, and apathy commences.
But only he, who travels and takes chances,
can break the habits’ paralyzing stances.

It might be, even, that the last of hours
will make us once again a youthful lover:
The call of life to us forever flowers…
Anon, my heart: Say farewell and recover!
                    translation by Walter A.Aue

Dank je wel, Beate, voor het gedicht, de inspiratie en een nieuw begin!

Thanks, Beate, for the poem, the inspiration and a new beginning!