De oude eik op een mistige morgen/ the old oak on a misty morning
Op het terrein van het oude psychiatrisch ziekenhuis Brinkgreven in Deventer staat een boom. Een oude eik. Waarschijnlijk is ’t ie wel ouder dan het ziekenhuis zelf, dat aan het eind van de 19e eeuw gebouwd is. Een boom die meer dan 100 jaar oud is…
De eik is hol. Maar hij leeft nog!
On the grounds of the old Mental Health Institute Brinkgreven in Deventer stands a tree. An old oak. Probably it’s older than the hospital itself. The hospital is built at the end of the 19th century. So the oak might be more than 100 years of age…
The oak is hollow, but still alive!
Wat heeft de boom allemaal gezien in al die jaren?
Brinkgreven is, zoals elk ander psychiatrisch ziekenhuis, veranderd van een bewaarplaats voor mensen met psychische problemen, in een instituut waar mensen behandeld worden. De hele geschiedenis van de psychiatrie is aan hem voorbijgetrokken. In het begin waren er geen medicijnen. De nadruk lag op dagbesteding en patiënten werkten mee in de bakkerij, wasserij en alle andere voorzieningen die er in een “dorp”als Brinkgreven nodig waren. Therapievormen waren bedverpleging en hydrotherapie, waarbij mensen lang in een bad lagen om rustig te worden. Onrustige patiënten werden met dwangmiddelen ( bv dwangbuis) behandeld. Pas in de jaren 50 kwamen er medicijnen in de psychiatrie. De behandeling werd menselijker.
What did the tree see in all those years?
Brinkgreven has changed, like every mental hospital, from a place to keep people in custody into a place to cure people with mental problems. The tree saw the whole history of psychiatry passing. In the beginning there weren’t meds. The emphasis was on passing the day and patients used to work in the bakery, the laundry and all the other things needed in a “village” like Brinkgreven. Kinds of therapy were bed maitenance and hydrotherapy ( people were kept in a bath to become quiet). Restless patients were treated with coercion like straightjackets. Only in the 50th of the past century patients could be treated with medicine. The treatment became more humane.
de holte... the hollow
Wat heeft de boom allemaal gehoord in die jaren?
Het geschreeuw van onrustige patiënten, het verdriet om een leven dat zo moeizaam verliep.
Eenzaamheid en onmacht. Levensverhalen. Moed en hoop.
De eik heeft het allemaal opgeslagen in zijn stam.
Diep in zijn binnenste.
Iemand zei: ik wou wel eens in de boom wegkruipen. Veilig in de holte. Beschermd door de stam.
What did the tree hear in all those years?
Crying of restless patients, sadness about a life being so painful.
Loneliness and frustration. Stories of life. Courage and hope.
The oak saved this all in its trunk. Deep inside.
Someone said: sometimes I wanted to hide away in the tree. Safe in its hollow. Protected by the trunk.
De eik leeft nog steeds. Elk jaar laat hij zijn bladeren vallen en in het voorjaar komen er weer nieuwe. De geschiedenis gaat door…
The oak is still alive. Every year its leaves fall down and in spring there will be new ones. History goes on….
de oude eik op een zonnige dag the old oak on a sunny day
in zicht 
The color and bokeh in the shot second from the bottom is just dreamy! 🙂
Must have been my browser that asked if I wanted this page translated from Dutch to English. It was cool to read the translated version and your English. Your English version was of course better. But the translator did a decent job. But how would I know, I don’t read Dutch. 😉
Mooi!!!!!!
Een beeldend en ontroerend stukje geschiedenis.
De laatste foto doet me denkend aan het couplet
uit een Adventslied:
“Zij, die gebonden zaten in schaduw van de dood,
van God en mens verlaten begroeten ’t morgenrood”.
Joep
Pingback: Bomenwandeling landgoed Brinkgreven/ Trees on Brinkgreven Estate Deventer | in zicht
Dank je wel voor je mooie blog!
Mijn oma is er in 1946 opgenomen met een postnatale psychose en een dag later overleden. Ik zoek nog steeds naar puzzelstukjes van het hoe en waarom. De eik heeft haar misschien gezien dacht ik toen ik een paar jaar geleden de plek bezocht.